تحلیلی بر پراکنش فضایی توسعه و نابرابری‌های منطقه‌ای در استان یزد با استفاده از تکنیک oreste & cluster analysis

در فرایند برنامه‌ریزی و توسعه ناحیه‌ای و درون استانی، شناخت و تعیین سطوح توسعه‌یافتگی شهرستان‌ها و آگاهی از نقاط ضعف و قوت آن‌ها اهمیت زیادی دارد. چرا که بکارگیری معیارها و روش‌های کمی جهت تعیین سطوح توسعه‌یافتگی در سیستم فضایی مناطق از سویی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی و از سوی دیگر باعث تخصیص بهینه منابع و در نهایت عاملی بر برنامه‌ریزی هدفمند برنامه‌های توسعه استانی است. با علم به این موضوع، پژوهش حاضر با هدف کلی سنجش درجات توسعه شهرستان‌های استان یزد گردآوری گردیده است. روش تحقیق در این بررسی از نوع توصیفی تحلیلی است. داده‌های این پژوهش از طریق مطالعه اسنادی (سالنامه آماری استان یزد؛ استانداری و فرمانداری استان یزد) گردآوری گردیده است. در این پژوهش به منظور وزن دهی شاخص‌ها از تکنیک دلفی و نظام وزن دهی آنتروپی؛ به منظور رتبه‌بندی گزینه‌ها از تکنیک ارسته و به منظور سطح‌بندی شهرستان‌ها از تکنیک تحلیل خوشه‌ای استفاده گردیده است. یافته‌های تحقیق گویای آن است که استان یزد از نظر برخورداری شاخص‌های توسعه نسبتاً مطلوب می‌باشد. همچنین نتایج نشان می‌دهد شهرستان اردکان برخوردارترین و شهرستان بافق محروم‌ترین از نظر توسعه بوده‌اند. سطح‌بندی درجات توسعه نیز نشان می‌دهد در استان یزد 3 شهرستان توسعه‌یافته؛ 5 شهرستان نیمه توسعه‌یافته و 2 شهرستان توسعه‌نیافته می‌باشند.