مدیریت شهری محله محور با رویکرد برنامه‌ریزی مشارکتی (نمونه: محله‌های شهری منطقه 1 شهرداری تهران)

از اواسط دهه 1980 میلادی تاکنون توجه عمده مدیریت شهری بر ظرفیت‌سازی محلی، تقویت رویکرد نهادی سازمانی و در نهایت حرکت از نوعی مدیریت متمرکز به مدیریت محلی معطوف شده است. بنابراین لزوم استفاده از ظرفیت‌های محله‌ای و بازتعریف نقش شهروندان و کنشگران مدیریت شهری در سطح محله‌های شهری وهم چنین شناخت مفهوم برنامه‌ریزی مشارکتی و کارکردهای آن در سطح محلی ضروری بوده و به شکل‌گیری و اجرای الگوی جدید از مدیریت شهری در سطح محلات به عنوان مدیریت محله محور کمک کرده است. این مقاله درصددپاسخگویی به این سوال است که آیا مشارکت مردم درمدیریت بهینه وپایدار محله‌های شهری تاثیرگذار است؟ به عبارت دیگر، آیابرای داشتن مدیریت شهری محله محور پایدار به مشارکت و همفکری مردم (شهروندان) نیاز است؟ برای پاسخگویی به این سوال، ازروش های جمع آوری اطلاعات کتابخانه‌ای (اسنادی) و میدانی (پیمایشی) استفاده شده است که در روش کتابخانه‌ای با استفاده از فیش تحقیق و در روش میدانی با استفاده ازابزار پرسشنامه و درقالب طیف لیکرت، اطلاعات موردنیاز گردآوری شده است، جامعه آماری این تحقیق براساس فرمول کوکران، 383 شهروند ساکن در محله‌های زعفرانیه، ولنجک، دزاشیب، گلابدره و امامزاده قاسم هستند که بصورت تصادفی انتخاب شدند، اطلاعات میدانی گردآوری شده پس از تلخیص و طبقه بندی و کدگذاری وارد نرم افزار spss شده و سپس با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، واریانس، انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t تک نمونه‌ای) به تجزیه و تحلیل اطلاعات پرداخته وبه سوال تحقیق پاسخ داده می‌شود. نتایج حاصل ازمشاهدات میدانی و آزمون‌های آماری نشان می‌دهد که بین میزان مشارکت مردم و مدیریت محله‌های شهری رابطه وجود دارد و با دخالت دادن مردم در تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم سازی ها، مدیریت مطلوب وپایدار محله‌های شهری محقق خواهد شد.

Urban management based on neighborhood participatory planning approach (Case Study: Neighborhood Urban areas of Tehran 1st District)

Abstract Since the middle of 1980s to today more attention of urban management has been attracted to local capacity, organizational and institutional development and consequently movement from centralized management to local management. So, it is necessary to Using neighborhood capacity and Redefining the role of citizens and actors of urban management in urban areas and also understanding of Participatory Planning and its functions at local levels, and is helped to formation and implementation of new pattern of urban management at districts level as management based on neighborhood. This paper aims to answer this question that how could obtained to optimal and stable management of urban districts by participatory planning approach? To answer this question, librarian (documental) and field (survey) data collecting methods was used, that in librarian method using plug research and in field method using questionnaire tool as Likert Spectrum, required information was collected. Statistical society of this study based on Cochran Formula were in Zafaraniyeh, Velenjak, Dezashib, Golaabdare and Emamzadeh Ghasem that was choosed random. Field data was collected after simplify and classification and coding, introduced to SPSS and then using descriptive statistics (average, variance, standard deviation) and inferential statistics (Pearson correlation coefficient, T test one sample) analyses data and answered to research question. Results from field observation and statistical tests shows that there is relation between people participatory and urban management based on neighborhood and by interfering of people in make decisions, feasible and stable management of urban area will obtain.