اکوتوریسم پایدار تهران با توجه ویژه به حد فاصل بین روستای درکه تا قله توچال

در سال‌های اخیر تعریف و نگرش به مفهوم توسعه نسبت به دهه‌های گذشته تغییر بنیادین داشته است. توسعه پایدار مفهومی است که امروزه مورد قبول بیشتر محافل علمی و دانشگاهیست. بسیاری از برنامه‌ریزان و سیاستگذاران توسعه، از گردشگری بعنوان یکی از رکن‌های اصلی توسعه پایدار یاد می‌کنند. بهره برداری از صنعت گردشگری و اکوتوریسم پایدار نیازمند ایجاد شرایط مساعدی اس ت که در قالب برنامه‌ریزی جامع و فراگیر قابل تحصیل است. هدف اصلی این تحقیق، تدوین راهبردهای مناسب برای توسعه اکوتوریسم پایدار شهر تهران بویژه حد فاصل درکه تا قله توچال، بر اساس چارچوب نظری توسعه پایدار گردشگری و اکوتوریسم است. در ابتدا به تشخیص ظرفیت‌های توسعه گردشگری و اکوتوریسم پایدار شهر تهران بویژه حد فاصل روستای درکه تا قله توچال پرداخته و سپس برای کاربردی کردن تحقیق راهبردهای بهینه با در نظر گرفتن تاثیرگذاری تمام عوامل درون زا و برون زا ارایه می‌گردد. لذا این سوال مطرح می‌شود که اصلی ترین نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها برای منطقه مورد مطالعه کدامند و مناسب ترین راهبرد توسعه گردشگری بویژه اکوتوریسم پایدار منطقه چیست.