تحلیل توان جغرافیای اکولوژیکی بر توسعه فیزیکی شهر رشت

امروزه به دلیل افزایش میل به شهرنشینی و توسعه روزافزون شهرها و وسعت یافتن سطوح کاربری‌های شهری، باید مکان‌های مناسب از لحاظ دارا بودن توان جغرافیای اکولوژیکی مناسب برای تخصیص به این کاربری‌ها تعیین گردد تا از آسیب رسانی به مناطق جلوگیری و در حفظ محیط زیست منطقه تلاش شود. شهر رشت به عنوان مرکز استان گیلان بدلیل دارا بودن آب و هوای معتدل و وجود زمین‌های حاصلخیز دارای فشرده ترین نسبت جمعیت به وسعت در میان شهر‌های ایران است و در معرض توسعه روزافزون فیزیکی قرار دارد. هدف این تحقیق تعیین مناطق دارای توان جغرافیای اکولوژیکی مناسب جهت توسعه فیزیکی شهر رشت با استفاده از روش تحلیل سلسه مراتبی است. روش تحقیق بر مبنای روش ترکیبی، توصیفی-تحلیلی و مدل تحلیل سلسله مراتبی ahpاست. کلیه داده‌ها و نقشه‌های مورد نیاز با استفاده از داده‌های آماری سازمان هواشناسی و نقشه‌های پایه 1:25000سازمان منابع طبیعی و اداره کل محیط زیست استان گیلان تهیه گردید. نتایج نشان می دهد که با توجه به ارجحیت معیارها در توسعه فیزیکی شهر رشت 1024/42 هکتار دارای توان مناسب، 20925 هکتار دارای توان متوسط و 13/82 هکتار دارای توان نامناسب برای توسعه فیزیکی شهر رشت است.