مدل ‌سازی پراکندگی خشکسالی‌ های ناشی از تغییر اقلیم در ایران با به‌ کارگیری سیستم دینامیک

تغییرات خشکسالی برای مدیریت بهینه‌ بهره‌برداری از منابع آب به‌خوبی محسوس است. به همین دلیل، از گذشته‌های دور تحقیقات بسیار وسیعی درباره‌ مدل‌سازی خشکسالی در دنیا و ایران انجام‌ گرفته و با به‌کارگیری آن‌ها طرح های آبی و هیدرولیکی متعددی انجام ‌گرفته است. یکی از اهداف مدل‌سازی سیستم‌های پویا بررسی سیاست‌های بالقوه‌ مختلف برای بهبود عملکرد سیستم است. مدل‌سازی شاخص (شاخص بارش استانداردشده) به‌عنوان شاخص وضعیت خشکسالی در ایستگاه‌های کشور با به‌کارگیری مدل شبکه‌ عصبی شعاعی برای هر ایستگاه انجام گرفته است. متغیرهای مستقل شبکه‌ عصبی، رطوبت نسبی، دما و کمبود اشیا هستند که با توجه به اثر آن‌ها روی بارش انتخاب‌ شده‌اند. متغیر وابسته، شاخص spi است. در کل دوره‌ 42ساله با محاسبه‌ spi 12‌ماهه، 348 نمره‌ استاندارد، و با محاسبه‌ spi 24ماهه، 336، نمره‌ استاندارد برای هر ایستگاه به‌دست آمد. در همه‌ ایستگاه ها، مقادیر (تبخیر و تعرق گیاه مرجع) از ماه ژانویه تا ژوئیه افزایش، سپس، تا ماه دسامبر کاهش یافت و در همه‌ ایستگاه‌ها در ماه ژولای به حداکثر مقدار خود رسید. بیشترین مقادیر eto متوسط ماهانه در ایستگاه های آبادان و اهواز در ماه ژولای و به‌ترتیب، برابر با 18/232 و 16/214 میلی‌متر اتفاق افتاد.