ارزیابی یکپارچگی مناطق حفاظت شده با به کارگیری رهیافتاکولوژی سیمای سرزمین (منطقه مورد مطالعه: پارک ملی و پناهگاه حیات وحش کلاه قاضی)

ازهم‌گسیختگی سیمای سرزمین بر اثر ساختن جاده ها، رشد زیربناهای شهری و دیگر کاربری های انسانی به‌وجود می آید که در مناطق حفاظت‌شده باعث ازبین‌رفتن زیستگاه ها می شود و بر حیات وحش از جمله گونه های مهم تاثیر زیادی می گذارد. این امر سبب شده است پایش و مدیریت مناطق حفاظت‌شده از طریق علم اکولوژی سیمای سرزمین و کمی‌کردن ازهم‌گسیختگی به امری مفید و کمک‌کننده بدل شود. هدف این تحقیق کمی ‌کردن ازهم‌گسیختگی پارک ملی و پناهگاه حیات وحش کلاه قاضی است. برای رسیدن به این هدف با به‌کارگیری تکنیک‌های rs و gis کاربری های منطقه استخراج شد و با به‌کارگیری متریک های سیمای سرزمین (ca، cap، te، msi، np، mps و mnn) در سطح کلاس ازهم‌گسیختگی منطقه بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد در کل منطقه، لکه‌های مرتع خوب یکپارچه تر شد، ولی تعارضات موجود در منطقه مانند کاربری های معدن، کشاورزی و شهری باعث دورترشدن این لکه ها از یکدیگر شده است که پیشنهاد می شود این تعارضات تا حد امکان کاهش یابند.