ارزیابی کاربری اراضی شهری با رویکرد توسعه پایدار (مورد مطالعه: پیرانشهر)

موضوع زمین و چگونگی به‌کارگیری آن همواره موضوع و بستر اصلی برنامه‌ریزی شهری بوده است و ارزیابی و ساماندهی فضایی- مکانی کاربری­ها و عملکرد­های شهری، از مهم­ترین و تاثیرگذارترین محورهای توسعة پایدار شهری است. هدف این پژوهش ارزیابی کمی و کیفی کاربری اراضی شهری با رویکرد توسعة پایدار در شهر پیرانشهر است. روش این تحقیق توصیفی- تحلیلی است. بدین منظور سه شاخص ظرفیت، سازگاری و عدالت اجتماعی در راستای توسعة پایدار به‌کار گرفته شده است. در مرحلة اول ارزیابی کمی کاربری­های موجود و تحلیل شاخص ظرفیت، در مرحلۀ دوم، ارزیابی کیفی کاربری­ها از لحاظ سازگاری با به‌کارگیری ماتریس سازگاری و تحلیل شاخص عدالت اجتماعی با مدل نزدیکترین همسایه و مدل swot انجام گرفت. نتایج تحلیل کمی و کیفی، نشان می­دهد اغلب کاربری‌ها با کمبود مواجهند. این کمبود معادل 5/175 هکتار است. همچنین، بیشترین میزان ناسازگاری در کاربری کارگاهی و بعد از آن، اداری، مسکونی و آموزشی است. این وضعیت بیان‌کنندة بی‌تعادلی و ناهماهنگی بین کاربری­هاست که از عدم دقت نظر کافی برنامه‌ریزان شهری ناشی می­شود.

The Evaluation of Urban Land Use Approach to Sustainable Development (Case: Piranshahr City)

The topic of land and how to use it have always been the main topic of the urban planning and the space-place assessment and organizing of the efficient and urban performances is one of the most important and most effective axis urban Sustainable Development. The aim of the performance of this reseach is the quality and quantity assessment of the urban land use with constant Sustainable Development in Piranshahr. The manner of this research is analytic descriptive. To this purpose, there indicators of capacity compatibility and social justice have been used to achieve the sustainable development. In the first stage, it is paid to the quantitative assessment of existing uses and capacity index analysis, in the second stage it is paid to the qualitative assessment of use in view point of compatibility by using compatibility matrix and analysis of social justice index with the model of the nearest neighbor and swot model. The results of the quality and quantity analysis show that often efficient face with lack. This lack equals with 175.5 hectar. Also the most extent of Inconsistency is in the Usage Industry, Administrative, Residential and educational. This situation is expressive of the lack of the balance and disharmonious between the efficient that was caused by the urban planners lack enough attention. So it is essential to fit the environmental balance and economic and cultural of the urban Sustainable Development in the planning process.