تحلیل نابرابری های فضایی توزیع خدمات در سطح محلات منطقه شش تهران

عدالت فضایی و عدالت جغرافیایی به معنی توزیع عادلانه خدمات و امکانات شهری برای رسیدن به جامعه‌ای متوازن، و یکی از رهیافت‌های عدالت اجتماعی است. هدف مقاله حاضر بررسی وضعیت توزیع خدمات در سطح محلات منطقه شش براساس جمعیت، مساحت و سرانه کاربری‌های خدماتی است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. به منظور تحلیل نحوه توزیع خدمات در سطح محلات منطقه شش، مدل‌های l.q، ضریب امتیاز استانداردشده و مدل vikor به‌کار گرفته شده است. سپس با به‌کارگیری مدل کپ لند (copeland) نتایج مدل های مذکور تلفیق شد. نتایج نشان می دهد خدمات شهری به‌طور عادلانه در سطح محلات منطقه 6 توزیع نشده است. به‌طوری‌که محلات آرژانتین ساعی و میدان ولیعصر در بهترین وضعیت، و محلات فاطمی و قزل قلعه در پایین ترین سطح برخورداری از توزیع خدمات قرار دارند. همچنین، یافته ها حاکی از آن است که توزیع فضایی جمعیت و خدمات نیز به‌طور عادلانه انجام نگرفته است. بنابراین، با توجه به ساختار منسجم و سیستمی شهر، باید به عدالت فضایی در نحوه پراکنش خدمات در سطح محلات منطقه 6 و توزیع این خدمات با توجه به جمعیت آن توجه شود.