بررسی اولویت‌های برنامه‌ریزی و آمایش مناطق مرزی در استان آذربایجان شرقی با به کارگیری مدل تحلیل شبکه (ANP)

پیامد فضایی آمایش، تعامل میان انسان و فعالیت‌هایش در فضا، و به طور کلی چیدمان منطقی از استقرار جمعیت و فعالیت در پهنه سرزمین است و نقش آن در برنامه‌ریزی‌های دیگر به نحوی است که تمام برنامه‌های توسعه اجتماعی و اقتصادی در سطوح مختلف جغرافیایی متاثر از آن است. لذا، آمایش فضایی شهرهای مرزی به عنوان نقاط راهبردی و امنیتی، مقوله‌ای مهم محسوب می شود. هدف این پژوهش، تعیین رویکردها و برنامه‌های توسعه در آمایش شهرهای مناطق مرزی استان آذربایجان شرقی است. تحقیق حاضر با تکیه بر روشanp و با ارایه رویکرد تصمیم‌گیری چندمعیاره، ضمن شناسایی و رتبه‌بندی زیرشاخص‌های برنامه‌های توسعه آمایش مناطق مرزی، برنامه‌های آمایشی را اولویت بندی می‌کند. جهت تعیین اولویت‌های اجرایی برنامه‌ریزی فضایی آمایش در دو سطح معیارها (4 معیار اصلی) و زیرمعیارها (9 زیرمعیار با 30 شاخص) با توجه به شرایط محیطی و منطقه‌ای شهرهای مرزی آذربایجان شرقی انتخاب شد. پس از محاسبه تحلیل شبکه‌ای، از میان رویکردهای توسعه آمایشی این استان رویکرد توسعه اقتصادی با زیرمعیارهای تاسیسات و تجهیزات زیربنایی، درمانی، حمل و نقل و ارتباطات، فعالیت‌های اقتصادی و محیط زیست در اولویت نخست، توسعه روابط دیپلماتیک و امنیت ملی در اولویت دوم، و رویکرد توسعه فرهنگی و اجتماعی در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند.