به‌کارگیری رویکرد شبکه هم‌پیوندی در سطح‌بندی فضاهای سکونت‌گاهی استان قم برای بهبود برنامه‌ریزی و آمایش منطقه‌ای

هدف رویکرد مطالعات شبکه شهری هم پیوندی در توسعه شهری و روستایی، افزودن ابعاد فضایی و مکانی به برنامه ریزی منطقه ای است. در این مقاله با مطالعه چارچوب نظری مطالعات شبکه هم پیوندی، روشی پیشنهادی برای تعیین سلسله‌مراتب و نیز سطح بندی سکونت‌گاه ها در سکونت‌گاه های شهری و روستایی استان قم بررسی شده است. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است و جامعه آماری استان قم است. داده‌ها به روش اسنادی و کتابخانه ای گردآوری و به روش آمار توصیفی ـ تحلیلی تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج بررسی وضع موجود نشان می دهد در شرایط حاضر شهر قم به عنوان مرکز استان، تنها نقطه جمعیتی است که توان جذب عناصر برتر خدماتی را دارد.. رویکرد جدید معرفی‌شده در این مقاله، سکونت‌گاه ها را به روشی دقیق تر، یعنی توجه به عوامل فضایی ـ کالبدی در چارچوب شبکه سطح‌بندی می‌کند تا مشکلات مرتبط با روش سلسله‌مراتبی کاهش یابد و کارآمدی بیشتری ایجاد شود.