ارزیابی تناسب کاربری اراضی از طریق مدل توان اکولوژیک در استان اردبیل با هدف آمایش سرزمین

آمایش سرزمین و استفاده صحیح و متناسب با ویژگی های محیطی از منابع و داده های طبیعی در سطح منطقه و کشور، از اصول اوّلیه و مهم توسعه پایدار به شمار می آید. در استان اردبیل نحوه استفاده از سرزمین، مخصوصاً در اراضی زیرکشت، بر اساس توان اکولوژیک صورت نمی گیرد. بنابراین، این مقاله بر آن است تا مقایسه ای بین کاربری اراضی موجود و توان اکولوژیک در استان انجام دهد. در این بررسی نقشه کاربری اراضی از تصاویر ماهواره ای استخراج شد و ارزیابی توان اکولوژیک استان نیز از روش مطرح شده توسط مخدوم با اندکی تغییرات در arc gis به دست آمد. مقایسه توان اکولوژیک استان با کاربری اراضی با استفاده از روی هم گذاری لایه های مختلف اطلاعاتی صورت گرفت و نقشه توان های اکولوژیک منطقه تهیه گردید. نتیجه به دست آمده نشان می دهد در عرصه های کشت زراعت دیم، کاربری وضع موجود مغایر با توان اکولوژیک می باشد؛ بدین شرح که از کل کاربری های مربوط به زراعت دیم در سطح استان نزدیک به 37 درصد جزو اراضی حفاظتی می باشد که به زیر کشت و کار رفته است. همچنین، از کل کاربری های مربوط به زراعت آبی، 77/6 درصد جز اراضی حفاظتی می باشد.