به سوی تغییر پارادایم در فرهنگ هدایتگری نظام حکمرانی فضایی در ایران

یکی از چالش‌های نظام حکمرانی فضایی در ایران آشفتگی در فرهنگ سازمانی مبتنی ‌بر هدایتگری در عرصه‏های تصمیم‏سازی و تصمیم‏گیری است. این آشفتگی همواره خود را در بروز تفرق‏های سیاستی‌ برنامه‌ریزی و کالبدی‌ فضایی در برنامه‏ریزی فضایی این کشور نشان داده است. این پژوهش با هدف تبیین لزوم تغییر پارادایم در فرهنگ هدایتگری نظام حکمرانی فضایی ایران، به صورت گذار از «مدیریت» به سمت «رهبری» انجام شده است. از منظر روش­شناختی، پژوهش حاضر با رویکرد پراگماتیستی و با بهره‌گیری از روش‌شناسی ترکیبی به صورت مصاحبه‏ای نیمه‌ساختاریافته در قالب روش دلفی هدفمند، تلاش کرده است تا مدل‏های رهبری را برای نظام حکمرانی فضایی ایران در سه سطح محلی، منطقه‌ای و ملی شناسایی و پیشنهاد دهد. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد نظام حکمرانی فضایی در ایران برای تغییر پارادایم در فرهنگ هدایتگری در سطح ملی نیازمند گذار به سمت مدل رهبری استراتژیک در فرایند تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری است. این پژوهش همچنین برای سطح تصمیم‌سازی منطقه‌ای مدل رهبری کاریزماتیک و برای سطح محلی مدل رهبری تحول‏گرایانه را به عنوان مدل‌های پیشنهادی برای تغییر در فرهنگ ‌هدایتگری نظام حکمرانی فضایی ارائه می‌دهد. این پژوهش اهمیت تحول در فرهنگ ‌هدایتگری نظام حکمرانی فضایی در ایران را به عنوان یکی از راهکارهای مهم در رسیدن به یکپارچگی و درک اهمیت غلبه بر تفرق‏های عملکردی و سیاستی‌ برنامه‌ریزی و کالبدی‌ فضایی در فرایند حرکت به سمت دستیابی به آمایش پایدار فضا برجسته می‏کند.

towards a paradigm shift in the guiding culture of spatial governance system in iran

one of the challenges of the space governance system in iran is the confusion in the organizational culture of guiding in the areas of decision-making and decision-making. this confusion has always shown itself in the emergence of political planning and physical-spatial divisions in the field of spatial planning of the country. to explain the need for a paradigm shift in the culture of guiding iran’s spatial governance system, this research has tried to apply an exploratory approach and a mixed method in the form of a semi-structured interview. in the form of a targeted delphi method, to identify and propose leadership models for iran’s spatial governance system at three local, regional, and national levels. the obtained results show that the spatial governance system in iran requires a transition to strategic leadership in the decision-making system to change the paradigm in the guiding culture at the national level. at the regional level, the charismatic leadership model and, at the local level, the transformational leadership model are the proposed models for changing the guiding culture of the aforementioned levels in iran’s spatial governance system. this research shows the importance of transformation in the guiding culture of the space governance system in iran as one of the most important solutions in achieving integration and understanding the importance of overcoming functional, political-planning and physical-spatial divisions in the process of moving towards sustainable spatial planning.