رابطه ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و عملکردی محور با خود راهبری در یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

سابقه و اهداف: یکی از حوزه های بسیار مهم تاثیرگذار بر خود راهبری و یادگیری دانشجویان ، ارزشیابی کلاسی ادراک شده توسط دانشجویان است. چرا که ارزشیابی جز جدایی‌ناپذیر آموزش بوده و یکی از برجسته ترین عواملی است که می تواند بر انگیزش و یادگیری فراگیران تاثیر بگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و عملکردی محور با خودراهبری در یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی صورت پذیرفت. روش بررسی: روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان کارشناسی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بودند که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بودند. به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی بر حسب جنسیت، تعداد 220 دانشجو انتخاب شدند و پرسشنامه‌های ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده و پرسشنامه خود راهبری در یادگیری را تکمیل نمودند. یافته‌ها: یافته ها نشان داد بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده عملکردی محور رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد (01/0 > p). همچنین بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده تبحری محور و خودراهبری در یادگیری رابطه معنی دار و مثبتی وجود دارد (01/0 > p). اما بین ساختار ارزشیابی کلاسی ادراک شده عملکردی محور و خود راهبری رابطه معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، پیشنهاد می‌شود، برنامه های اساسی نظام تعلیم تربیت و آموزش عالی با تغییر ساختار ارزشیابی و تبدیل آن از شیوه نمره‌گرا و عملکرد گرا به سمت فرایندگرایی و تبحر محوری باشد. در آن صورت بین عملکردهای انتخاب شده و ساختارهای ارزشیابی سازنده و یادگیری محور روابط مثبتی مشاهده خواهد شد و یاد گیرندگان از تحصیل لذت بیشتری خواهند برد