نقش محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد

سابقه و اهداف: محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی از مهم‌ترین عوامل درون دانشگاهی تاثیرگذار بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان می‌باشند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.روش‌بررسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشکده‌های پرستاری و مامایی، داروسازی، دندانپزشکی و پزشکی بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی نمونه‌ای به حجم 185 نفر انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه های محیط آموزشی- پژوهشی دانشگاه، عوامل اجتماعیدانشگاه و خودکارآمدی پژوهشی بودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از روش‌های آمار استنباطی نیز استفاده شد.یافته‌ها: بر اساس یافته‌ها بین محیط آموزشی- پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه و مولفه‌های آنان با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد (01/0 > p). خودکارآمدی پژوهشی از طریق محیط آموزشی - پژوهشی و عوامل اجتماعی دانشگاه و مولفه‌های آن‌ها قابل پیش بینی بود. نتایج آزمون t تک نمونه‌ای نیز نشان داد که وضعیت خودکارآمدی پژوهشی در حد مطلوبی نمی باشد. همچنین از لحاظ کل مقیاس خودکارآمدی پژوهشی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (54/0=p، 60/0-=(181)t).اما نتایج آزمون مانووا نشان دادند که بین دانشجویان دختر و پسر از لحاظ مولفه‌های خودکارآمدی پژوهشی فقط در خرده مولفه خودکارآمدی در مهارت‌ها تفاوت معنی‌داری وجود دارد (000/0=p، 80/14=(181،1)f). نتیجه‌گیری: وضعیت خودکارآمدی پژوهشی در حد مطلوبی نمی‌باشد، اما با توجه به نتایج این پژوهش محیط آموزشی – پژوهشی و عوامل اجتماعی مطلوب می توانند باعث ارتقا خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان گردند.