بررسی موانع انجام پژوهش‌های آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1392

سابقه و اهداف: یکی از وظایف اصلی دانشگاه، آموزش است که بدون ارتباط با پژوهش موثر نمی‌باشد. با توجه به اینکه ارتقا آموزش با پژوهش‌های آموزشی تسهیل می‌گردد، بررسی موانع آن، راهکارهای مفید در ارتقا محسوب می‌شود. از طرفی برنامه‌های توانمند سازی به عنوان یک استراتژی مهم می‌باشد که در صورت برنامه ریزی و اجرای آن باعث ارتقا عملکرد پژوهشی می گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین موانع پژوهش‌های آموزشی در اساتید دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و وضعیت توانمندی آن‌ها در حیطه پژوهشی انجام شده است. روش بررسی: این پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بوده که بر روی اعضای هییت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد که به روش سرشماری وارد مطالعه شدند، صورت گرفته است. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های توانمندسازی اسپریتزر (spritezer) و عوامل موثر بر پژوهش‌های آموزشی بوده است. یافته ها: امتیاز موانع پژوهش‌های آموزشی از دیدگاه اعضای هییت علمی 9/65 می‌باشد. بالاترین امتیاز مربوط به مولفه‌های موانع حرفه‌ای با میانگین 93/78 و پایین‌ترین امتیاز مربوط به موانع علمی با میانگین 4/56 می‌باشد. امتیاز توانمندی اعضای هییت علمی 15/78 بوده است. بین جنس و مسیولیت اجرایی با موانع علمی، همچنین سابقه عضویت واحد توسعه آموزش و داشتن طرح تحقیقاتی آموزشی با موانع سازمانی و بین مسیولیت اجرایی و موانع حرفه‌ای و بین سابقه عضویت واحد توسعه آموزش با موانع امکاناتی ارتباط معنی‌دار آماری دیده شد. نتیجه‌گیری: از دیدگاه اعضای هییت علمی موانع پژوهش‌های آموزشی به ترتیب شامل موانع حرفه‌ای، سازمانی، فردی، مالی، امکاناتی و علمی بوده است که ارتباط معنی‌دار آماری با توانمندسازی مشاهده نگردید، بنابراین انجام پژوهش‌هایی مبتنی بر آموزش با تغییر نگرش اعضای هییت علمی امکان‌پذیر است.