مقایسه سنجش مهارت‌های بالینی و نگرش دانشجویان دندانپزشکی قزوین در دو روش ارزشیابی OSCE و سنتی

سابقه و اهداف: امتحانات عملی در ارزیابی توانمندی‌های دانشجویان مهم هستند و بسیاری از اساتید از راهکارهای ارزیابی کنونی رضایت ندارند، اما اقدامات معدودی برای اصلاح روش‌های ارزشیابی سنتی صورت گرفته است. این مطالعه به‌منظور مقایسه مهارت بالینی و رضایتمندی دانشجویان دندانپزشکی به روش سنتی و آسکی انجام شد. روش بررسی: 30 نفر از دانشجویان دندانپزشکی توسط سوالات سنتی و آسکی که با همکاری متخصصان بیماری‌های دهان و آموزش پزشکی طراحی و موازی شدند ارزیابی گردیدند. دانشجویان تحت آزمون بیماری‌های دهان عملی یک به ‌صورت کتبی (10سوال تشریحی) و سپس آسکی (10 ایستگاه) قرار گرفتند و برگه نظرسنجی را تکمیل کردند. داده‌های مطالعه توسط نرم‌افزار spss 18 و آزمون‌های mann-whitney test و t test و کای دو و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل آماری شدند. یافته‌ها: در شیوه آسکی نمره سوالات حیطه شناختی و روان حرکتی به ترتیب به طرز معنی‌داری بالاتر و پایین تر از سنتی بود و روش آسکی بیشتر از روش سنتی تداعی‌کننده شرایط عملی و استرس‌زا‌تر بود. نتیجه‌گیری: علیرغم اینکه روش‌های سنتی، با اهداف آموزش پزشکی تناسب ندارند اما اکثر دانشکده‌ها از این روش استفاده می‌کنند. با توجه به ویژگی‌های ارزشیابی ساختاریافته عینی توصیه می‌گردد که این شیوه در تمام گروه‌های آموزشی دندانپزشکی بکار رود.