تاثیر طرحواره درمانی بر کاهش علایم اختلالات اضطراب و افسردگی دانشجویان پرستاری و مامایی

سابقه و اهداف: طرحواره درمانی به‌عنوان یکی از روش‌های درمانی مهم، برای درمان اختلالات شناختی طراحی شده است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش طرحواره درمانی بر کاهش علایم اختلال اضطراب و افسردگی دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش طولی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانشجویان دختر دانشکده پرستاری و مامایی مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد بودند. در مجموع 40 دانشجوی دختر مبتلا به اختلال اضطراب و افسردگی با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه (هر گروه 20 دانشجو) طرحواره درمانی و کنترل قرار داده شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 70 دقیقه‌ای با روش طرحواره درمانی آموزش دید. همه گروه‌‌ها پرسشنامه‌های اضطراب کتل و افسردگی بک را به‌عنوان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه تکمیل کردند. داده‌ها با روش کوواریانس چند متغیره (مانکووا) تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد که علایم اختلال اضطراب و افسردگی گروه آزمایش برخلاف گروه کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری 2 ماهه به طور معنی‌داری کاهش یافته است (05/0 > p). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد طرحواره درمانی روش موثری برای کاهش علایم اختلال اضطراب و افسردگی دانشجویان دختر بود؛ بنابراین مشاوران و درمانگران برای کاهش علایم اختلال اضطراب و افسردگی می‌توانند از طرحواره درمانی استفاده کنند.