اثربخشی آموزش بازتوانی شناختی گروهی بر اشتیاق تحصیلی و تعلل‌ورزی تحصیلی دانشجویان

مقدمه: در فرایند یادگیری عوامل شناختی نقش بسیاری دارند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش بازتوانی شناختی گروهی بر اشتیاق تحصیلی و تعلل‌ورزی تحصیلی دانشجویان انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش‌آزمون پس‌آزمون و گروه کنترل است. جامعه‌ی آماری پژوهش را تمامی دانشجویان کارشناسی پرستاری گرگان بر اساس معیارهای ورود و خروج به پژوهش در سال تحصیلی 1397 که تعلل‌ورز بودند، تشکیل داد. شرکت‌کنندگان به صورت داوطلبانه به پرسش‌نامه تعلل‌ورزی تحصیلی پاسخ دادند، تعداد 30 دانشجو که بیشترین نمره تعلل‌ورزی را داشتند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل گمارده شدند. سپس پرسش‌نامه‌های اشتیاق تحصیلی و تعلل‌ورزی تحصیلی به عنوان پیش‌آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد. آموزش بازتوانی شناختی گروهی روی گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای اعمال شد. در پایان این دوره هر دو گروه پرسش‌نامه‌های فوق را به عنوان پس‌آزمون تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم‌افزار spss 24 مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد، میانگین و انحراف استاندارد اشتیاق تحصیلی در پیش‌آزمون گروه آزمایش 4.41 ± 52.84 و کنترل 4.75 ± 49.10 و در پس‌آزمون گروه آزمایش 4.35 ± 83.36 و کنترل 4.42 ± 50.75 به دست آمد. میانگین و انحراف استاندارد تعلل‌ورزی تحصیلی در پیش‌آزمون گروه آزمایش 8.24 ± 65.74 و کنترل 7.11 ± 65.32 و در پس‌آزمون گروه آزمایش 4.54 ± 31.02 و کنترل 6.87 ± 64.11 به دست آمد. به طور کلی آموزش بازتوانی شناختی گروهی بر اشتیاق تحصیلی و تعلل‌ورزی تحصیلی دانشجویان در سطح 0.01 > p تاثیر معنی‌داری دارد.نتیجه‌گیری: آموزش بازتوانی شناختی گروهی، در جهت استفاده از راهبردهای شناختی و راهبرد فراشناختی به دانشجویان ارائه شود تا کمتر شاهد تعلل‌ورزی تحصیلی و عدم اشتیاق تحصیلی در دانشجویان باشیم.

The Effectiveness of Cognitive group rehabilitation Training on Academic procrastination and academic engagement in students

Introduction: Cognitive factors play a large role in the learning process; therefore purpose of this study was to investigate the effectiveness of Cognitive group rehabilitation training on academic procrastination and academic engagement in students.Methods: The present study is a quasiexperimental, pretest, posttest, and control group. The statistical population of the study consisted of all postgraduate nursing students of Gorgan based on the criteria for entering and exiting the research in the academic year of 2019, that they had academic procrastination. Participants voluntarily responded to the academic procrastination questionnaire. The number of 30 students who had the most academic procrastination scores were selected and randomly assigned to the experimental and control groups. Then, the academic engagement and academic procrastination questionnaires were used as a pretest for both groups. Cognitive group rehabilitation Training was applied to the experimental group in 8 sessions with 90 minute. At the end of the course, both groups completed the above questionnaires as a posttest. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance with SPSS 24 software.Result: The results showed that the mean and standard deviation of academic engagement in the pretest of the experimental group was 52.84 ± 4.41 and the control group was 49.10 ± 4.75 and in the posttest of the experimental group was 83.36 ± 4.35 and the control group 50.75. ± 4.42 was obtained. The mean and standard deviation of academic procrastination in the pretest of the experimental group of 65.74 ± 8.24and control of 65.32 ± 7.11and in the posttest of the experimental group of 31.02 ± 4.54 and control of 64.11 ± 6.87 Was obtained. Generally the results showed that Cognitive group rehabilitation Training has a significant effect on academic engagement and academic lagging at the level of P < 0.01.Conclusion: Cognitive group rehabilitation Training should be offered to students to use cognitive strategies and metacognitive strategy so that less attention is paid to academic procrastination and lack of academic conflict among students.