تعیین روابط ساختاری خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با بهزیستی ذهنی دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه تهران: نقش میانجی خستگی هیجانی و مشغولیت تحصیلی

مقدمه: بررسی عوامل مرتبط با مسائل آموزشی و تعیین پیشامدها و پیامدهای موجود، منجر به بهبود عملکرد تحصیلی و بهزیستی دانشجویان می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین روابط ساختاری بهزیستی ذهنی، خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با خستگی هیجانی و نقش میانجی مشغولیت تحصیلی خواهد بود.روش بررسی: نمونه مورد بررسی این مطالعه، شامل 310 دانشجوی پزشکی (142 زن و 168 مرد) بود که در دامنه سنی 24 تا 47 سال قرار داشتند و با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های بهزیستی ذهنی (رضایت از زندگی، عاطفه مثبت و منفی)، مقیاس خستگی هیجانی، پرسشنامه مشغولیت تحصیلی، مقیاس خودکارآمدی و پرسشنامه حمایت اجتماعی پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل مسیر برای آزمون مدل فرضی استفاده شد.نتایج: یافته ها نشان داد که خستگی هیجانی به طور مستقیم بر روی بهزیستی اثر ساختاری دارد. همچنین، حمایت اجتماعی نیز با واسطه گری خستگی هیجانی اثر غیر مستقیم بر بهزیستی دارد. به علاوه، متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی بر متغیرهای مشغولیت تحصیلی و خستگی هیجانی اثر مستقیم دارند. از سوی دیگر، این دو متغیر با واسطه گری مشغولیت تحصیلی بر خستگی هیجانی اثر غیر مستقیم نیز دارند.نتیجه گیری: ارتقاء سطح منابع درونی مثل بهزیستی، مشغولیت و خودکارآمدی از طریق مداخلات انگیزشی و نیز ایجاد حمایت اجتماعی دانشجویان باعث میشود تا افراد با انجام تکالیف مطابق با شایستگی های خود، نیازهای تحصیلی محیط خود را برآورده سازند بدون اینکه احساس خستگی هیجانی کنند.