وحدت انگاری مادی انسان در مکتب تفکیک؛ بررسی برخی پیامدها

بزرگان مکتب تفکیک منکر تجرد نفوس انسانی هستند و به جهت تاکید بر جسمانیت نفس و بدن، به یگانگی مادی انسان اعتقاد دارند اما به جهت اذعان به ماورای طبیعت از زمره مادی انگاران محض خارج می شوند. عموم ایشان به جهت باور به تمایز کامل بین قرآن، فلسفه و عرفان، علوم بشری را مشکوک و غیر یقینی دانسته و لذا جمع این مواضع را التقاط و اجتماع امور متنافر می دانند. مطالعه پیش رو بر اساس مبانی انسان‌شناختی، ناکارآمدی تحلیل و تبیین بزرگان مکتب تفکیک در مسائلی همچون معاد جسمانی، کیفیت ادامه حیات صرفاً مادی انسان در عالم برزخ و اجتماع ناسازگار مادیت نفس و تجرد علم را مورد بررسی و نقد قرار داده است و با روش تحلیلی توصیفی سعی نموده به این پرسش پاسخ دهد که آیا بانیان مکتب تفکیک توانسته اند با مادی انگاری وجود انسان تبیینی موفق از معاد، برزخ و حقیقت علم و ادراک به دست دهند؟

Material Monism of Man in School of Segregation; Investigating Some Consequences

Prominent figures in the school of segregation deny the abstractness of the human soul and due to their emphasis on the corporeality of soul and body, believe in material the monism of Man. However, due to their recognition for supernatural, they are not enlisted among pure materialists. Almost all of them, owing to their belief in the total distinction between Quran, philosophy, and mysticism, hold that human sciences are noncertain and gradational and therefore these views are neither parallel nor intersecting. Employing the anthropological bases, the current research has analyzed and criticized the explanations and views of prominent figures in the school of segregation concerning issues such as corporeal resurrection, the quality of the continuation of mere material life of man in purgatory and the inconsistent unity of materiality of soul and abstractness of sciences. The research has adopted a descriptive and analytical method to answer “whether the founders of the school of segregation succeeded in explaining resurrection, purgatory and truth of science and perception through a materialistic account of human existence”.