باقیمانده آفت کش های اندوسولفان (endosolfan)و دیازینون (diazinon) در مزارع گوجه فرنگی و خیار سبز استان کهگیلویه و بویراحمد

اصرار بر عدم استفاده از مهندسی ژنتیک و محصولات تراریخته از سوی مدیران میانی در وزارت جهاد کشاورزی و سازمان حفاظت محیط زیست موجب استمرار روش های تولید غذا با تکیه بر سموم دفع آفات نباتی شیمیایی خطرناک شده است. به منظور تعیین باقی مانده سموم، مزارع خیارسبز و گوجه فرنگی در مناطق مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد مورد بررسی قرار گرفت وضمن نمونه برداری، میزان باقیمانده سموم اندوسولفان و دیازینون با استفاده از روش های استاندارد بین المللی در این مزارع مشخص شد. بیشترین مقدار باقیمانده مربوط به سم دیازینون در محصول خیارسبز بود. متوسط باقیمانده این سم در شهرستان های گچساران0/462 بویراحمد 0/669 و 0/205کهگیلویه میلی گرم به ازای هر کیلوگرم (mg/kg) محصول تشخیص داده شد. مقدار مجاز باقیمانده این سم براساس استانداردهای جهانی، در خیارسبز 0/1 است. متوسط مقدار باقیمانده سم دیازینون در گوجه فرنگی در شهرستان های گچساران و دنا نیز بیشتر از حد مجاز جهانی و مقدار آن ها به ترتیب 0/504 و 0/534 mg/kg تعیین شد. مقدار مجاز باقیمانده این سم در محصول گوجه فرنگی براساس استانداردهای جهانیmg/kg 0/5 است. براساس نتایج این تحقیق، متوسط باقیمانده سم دیازینون در میوه خیارسبز در کل استان حدود 3/5 برابر بیشتر از حد مجاز جهانی و مقدار آن0/355 بود . میزان باقیمانده سم اندوسولفان در گوجه فرنگی و خیارسبز نیز در اکثر مناطق استان بیشتر از حد مجاز جهانی تشخیص داده شد. نتایج این تحقیقات نشان داد که علاوه بر بالا بودن میزان باقیمانده سموم اندوسولفان و دیازینون در محصولات خیارسبز و گوجه فرنگی، فاصله مجاز بین آخرین سم پاشی تا برداشت محصولات) دوره کارنس(، تعداد مجاز دفعات سم پاشی، مصرف میزان مجاز سم و همچنین فاصله زمانی بین دو سم پاشی توسط اکثر کشاورزان رعایت نشده است. استمرار بر ممانعت از تولید محصولات تراریخته که بی نیاز از مصرف سموم شیمیایی هستند، موجب تزریق سموم اندوسولفان و دیازینون در سبد غذایی مصرف کنندگان ایرانی خواهد بود.

Pesticides residues (Endosulfan and Diazinon) in cucumber and tomato fields of Kohgiloyeh and Boyerahmad Province

Insistence on opposing transgenic plants and genetic engenearing by some individuals and/or organizations, hasresulted high levels of application of dangerous chemical pesticides in Iran. Samples of cucumber and tomato fruits were collected from various fields of Kohgiloyeh and Boyerahmad province and the residue of Endosulfan and Diazinon were determined in them. The highest amount of residue was of Diazinon in cucumber. The average residues of Diazinon in cucumber were 0.462, 0.669, and 0.205 mg/kg in Gachsaran, Boyerahmad and Kohgiloyeh respectively. However the internationally accepted maximum residue level of Diazinon in cucumber is 0.1 mg/kg. The residues of Diazinon in tomato were 0.504 and 0.534 mg/kg in Gachsaran and Dena respectively which are higher than the international levels. According to this research, the average residue of Diazinon in cucumber in the whole province was 0.355 to 3.5 times more than the maximum residue level. The residue of Endosulfan in tomato fields of Boyerahmad regions like Tangari, Keveshk, Tang Tamoradi and Sepidar. It was also higher than the international limits in Khairabad region at Gachsaran country. The residue of Endosulfan on cucumber was higher than the international levels in Tangari and Dornkore regions of Boyerahmad country and also Dehre, Dehkhalife and Shain brakan regions of Gachsaran, Delirech region of Dena country and in Zarghamabad of Kohgiloye country. The results showed not only the presence of high levels of Diazinon and Endosulfan residues in tomato and cucumber, but also showed that the period between pesticide use and marketing was also very short. It also shows that number of spraying, recommended dose and the interval between the spraying, were not taken into consideration. Continued restrictions on the application of transgenic plants is therefore considered as acceptance of the continued application of Endosulfan and Diazinon and their presence in food basket in Iran.