ارزیابی عملکرد دستگاه‌های نقش‌آفرین در اجرای قانون ایمنی زیستی (بخش کشاورزی)

تدوین قانون ملی ایمنی زیستی در سال 1384 با پیوستن به پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا در دستور کار دولت وقت قرار گرفت و در نهایت در سال 1388 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. مطابق این قانون، شورایی فرابخشی به عنوان هماهنگ کننده سیاست ها و چندین دستگاه به عنوان مجری تکالیف و تحقق اهداف مندرج مکلف شدند. با این حال در عرصه عمل سازمان های دیگری نیز به تناسب قدرت خود در حوزه ایمنی زیستی نقش آفرین بوده و در عمل نقشه سازمانی متفاوت از قانون ایجاد کرده اند. در این مقاله تلاش می شود، علاوه بر ترسیم نقشه نهادهای نقش آفرین حوزه ایمنی زیستی، عملکرد هر دستگاه نیز ارزیابی شود. این پژوهش با اتکا به روش کیفی تدوین شده است؛ به عبارتی داده های پژوهش به شیوه مصاحبه نیمه ساختار یافته با افراد مطلع جمع آوری و محتوای مکتوب مصاحبه ها با استفاده از نرم افزار اطلس تی آی کدگذاری و تحلیل شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد در میان سازمان‌های مجری، کارنامه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تا حدودی مطابق وظایف قانونی بوده؛ اما عملکرد وزارت جهاد کشاورزی و سازمان حفاظت محیط‌زیست به علت اعمال سلایق مدیریتی، عدم پایبندی به قانون، مداخله دستگاه های امنیتی و فشارهای رسانه‌ای مورد انتقاد واقع شده است. سازمان‌هایی بدون مدخلیت قانونی مانند سازمان صداوسیما و سازمان پدافند غیرعامل نیز در روند اجرا و تحقق اهداف قانون موثر بوده‌اند.

Evaluation of performance of competent national authorities in the implementation of the National biosafety law (Agriculture, Iran)

The National Biosafety Law was approved by the Islamic Consultative Assembly (the Parliament) and entered into force in 2009. According to the law, the National Biosafety Committee was established and tasked with the coordination of policies and harmonization of national competent authorities identified in the Law. However, other organizations with no legal involvement according to the Biosafety Law have played a more significant role; mostly in the prevention of the implementation of the Law. Therefore, in practice, the players and organizational chart were different from what has been approved by the parliament. We attempt to create a real map of the institutions playing role in the implementation of the National Biosafety Law. Besides, we evaluate the performance of National competent authorities listed in the Law. This research has been conducted based on the framework of political evaluation and qualitative research method. Data were collected through semistructured interviews with stakeholders and authorities as well as the scientific Society members in the field including University Professors. Complementary data was collected through a structured literature review and content analysis of all related laws and regulations. The collected data was analyzed using Atlas TI software. The findings show that among the competent authorities, it was only the ldquo;Ministry of Health and Medical Education rdquo; (MHME) that was able to fulfill its duties to the ldquo;acceptable rdquo; level. MHME performance in implementing the law can be characterized by two main features: 1) dissociation from ideological evaluation and adhering to the text of the law and scientific evaluation, and 2) not accepting illegal pressures exerted by pressure groups including a couple of the security organizations and related media. But the performance of the Ministry of Agriculture and the Environmental Protection Organization has been criticized in particular by the scientific society members. The Ministry of Agriculture and the Environmental Protection Organization has reportedly failed to carry out their legal duties, mainly due to the ideological stand of the authorities, their position, noncompliance with the law, and obedience to the illegal demands of an unauthorized organization and media under their control.