تنوع هاپلوتایپی Qtl مرتبط با تحمل به خشکی روی کروموزوم شماره 2 برنج

به منظور بررسی تنوع هاپلوتایپی qtlهای کنترل کننده تحمل به خشکی در گیاهچه های 22 ژنوتیپ برنج، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار و در محیط کنترل شده تحت شرایط نرمال (بدون تنش) و تنش خشکی انجام گرفت. 16 جفت نشانگر ریزماهواره مرتبط با تحمل به خشکی استفاده گردید. صفات مورد مطالعه شامل قطر ریشه، وزن خشک ریشه، تعداد ریشه، وزن خشک ساقه، طول ساقه، طول ریشه، کد ژنوتیپی و بیوماس کل بود. تجزیه واریانس صفات مورد بررسی نشان داد تفاوت بسیار معنی داری بین ژنوتیپ ها از نظر صفات مورد مطالعه در دو شرایط نرمال رشد و تنش خشکی وجود داشت که بیانگر وجود تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپ های مورد مطالعه بود. 16 جفت نشانگر ریزماهواره در مجموع 49 آلل نشان دادند. تعداد آلل تولید شده به وسیله هر جفت آغازگر از 2 تا 6 آلل متغیر بود که میانگین آن 3 آلل در هر لوکوس بود. محتوای اطلاعات چندشکلی (pic) دارای دامنه ای از 0.207 تا 0.678 با میانگین 0.462 بود. آغازگرهای rm8030 وrm3302 مناسب ترین آغازگرها برای تشخیص ژنوتیپ های متحمل و حساس به تنش خشکی بودند و ممکن است در انتخاب به کمک نشانگر مفید باشند. ژنوتیپ ها در 15 گروه هاپلوتایپی جای گرفتند و از رقم bala به عنوان مرجع جهت بررسی تنوع هاپلوتایپی استفاده شد. گروه هاپلوتایپی شماره 1 شامل 4 ژنوتیپ سالاری، ct6516-24-3-2، ir77298-14-1-2 و ir50 می تواند جهت برنامه های اصلاحی تحمل به تنش خشکی مفید باشد.