ارتباط نشانگرهای پروتئینی با مقاومت به بیماری پژمردگی فوزاریومی در برخی ژنوتیپ‌های عدس

به منظور ارزیابی مقاومت به قارچ بیماریزای f.sp. lentis fusarium oxysporum در ژنوتیپ های مختلف عدس و ارتباط آن با نشانگرهای پروتئینی، پژوهشی گلخانه ای و آزمایشگاهی روی 38 ژنوتیپ عدس انجام شد. تجزیه واریانس صفات مورد مطالعه به صورت آزمایش فاکتوریل با دو سطح برای فاکتور a (شرایط بدون بیماری و شرایط آلودگی به بیماری) و 38 سطح (ژنوتیپ) برای فاکتور b، در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. یادداشت برداری در هفته چهارم و هشتم پس از مایه زنی صورت گرفت که میانگین درصد مرگ و میر بوته ها در هفته هشتم بیشتر از هفته چهارم بود. مقایسه میانگین صفات مورد مطالعه با استفاده از روش lsd در سطح احتمال یک درصد نشان داد که میانگین های آن ها در گروه های آماری مختلف قرار دارند. با توجه به نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ های مورد مطالعه به سه گروه مجزا تقسیم شدند که میانگین درصد مرگ و میر متفاوتی داشتند. نتایج حاصل از تجزیه پروتئین های محلول در آب و نمک نشان داد که میانگین تنوع ژنتیکی برای تمام مکان های ژنی برابر 0/34 و میانگین شاخصشانون 0/5 است. در تکنیکsdspage برای پروتئین های ذخیره ای بذر، ژنوتیپ ها در تجزیه خوشه ای به سه گروه تقسیم شدند. تجزیه رگرسیون داده های حاصل از پروتئین های محلول در آب و نمک با صفات مورفولوژیکی نشان داد که ضریب رگرسیون بین صفات درصد مرگ و میر در هفته چهارم و هشتم با نشانگر 12 در سطح احتمال یک درصد معنی دار است. نشانگرهای 4 و 12 به دلیل داشتن ارتباط با بیش از یک صفت به عنوان موثرترین نشانگرها شناسایی شدند. به نظر می رسد در برنامه های اصلاحی برای بررسی مقاومت به این بیماری، علاوه بر در نظر گرفتن صفات مهم مورفولوژیکی، از نشانگرهای پروتئینی نیز می توان بهره گرفت.

Correlation of protein markers with the resistance to Fusarium wilt in some lentil lines

In order to assessing the resistance to Fusarium oxysporum f.sp. Lentis in different genotypes of lentil and its relation to protein markers, a research was programmed using 38 genotypes of lentil in Greenhouse and laboratory conditions. Analysis of studied traits was performed as a factorial experiment with two levels for Factor A (conditions without disease and conditions for disease) and 38 levels (genotypes) for Factor B based on completely randomized design with three replications. Our data showed that the average mortality of plants in the eighth week was more than the fourth week dpi. The mean comparison of studied traits by using LSD test (p=0.01) indicated that they are in different demographic groups. According to the results of cluster analysis, genotypes were divided into three groups, which were differed in the average mortality rate. Analysis of water and saltsoluble proteins showed that the average genetic variation for all loci is 0.5 and the average of Shannon index is 0.34. In the SDSPAGE analysis for seed storage protein, genotypes were divided into three groups in cluster analysis. Regression analysis of data from proteins and watersoluble salt with morphological traits showed that regression coefficient for the average mortality of plants in the fourth and eighth week with marker 12 was significant (p=0.01). Markers 4 and 12 because of having ties with more than one trait were identified as the most effective markers. It seems that in breeding programs for resistance to the disease, protein markers can be utilized in addition to morphological traits.