پژوهش های p53 و درمان سرطان

از زمان کشف p53 در سال 1979 به عنوان یک آنتی ژن توموری تا به امروز که جایگاه آن در قالب یک ژن سرکوبگر توموری مهم تثبیت شده است بیش از شصت و چهار هزار مقاله و گزارش پژوهشی با نام این پروتئین، در pubmed منتشر شده است. هرچند نتایج این پژوهش ها به روشن شدن ساختار، عملکرد و تنظیم p53 کمک کرده اند با این حال باعث به وجود آمدن ابهام ها و پرسش های بیشتری پیرامون این پروتئین شده اند. شناسایی ایزوفرم های مختلف p53، کشف یک آنتی سنس طبیعی p53 (wrap53) و نقش های مهم این ژن در فرآیند هایی چون طول عمر، پیری و سوخت و ساز موجب شده اند که p53 همچنان مولکولی جذاب برای تحقیق و بررسی باقی بماند. انتقال نسخه سالم p53 به سلول های سرطانی دارای نقص در p53 و معرفی مولکول های کوچکی که پروتئین p53 جهش یافته را فعال می کنند و یا فعالیت تنظیم کننده مهم آن یعنی پروتئین mdm2 را مهار می کنند از جمله روش های درمانی سرطان هستند که بر مبنای p53 توسعه یافته اند. در مقاله ی حاضر تلاش شده است به مرور کلی تاریخچه و عملکرد های p53 پرداخته شود و روش های درمانی توسعه یافته بر مبنای خاصیت آنتی توموری آن مورد بحث قرار گیرد.

P53 researches and cancer therapy

Since the discovery of P53 in 1979 as a tumor antigen until today that has been established as an important tumor suppressor gene, over sixty four thousand paper and research reports were published in PubMed including this protein name. Although the results of these investigations have been helped to clarify the structure, function and regulation of P53, they also led to more ambiguities and questions about this protein. Identification of different isoforms of P53, the discovery of a P53 natural antisense (Wrap53) and recent findings about its different roles in processes such as longevity, aging and metabolism have made P53 remain attractive for study. Delivering the wild type P53 gene to p53 mutant cancer cells, introduction of small molecules that reactivate mutant p53 or suppress its important regulator, MDM2, are among the cancer therapies developed based on p53. The present article attempts to review the history and functions of p53 and discuss about the treatment strategies have been developed based on its antitumor properties.