مفهوم کاوی اوقات فراغت با رویکرد اخلاق اسلامی

سوال اصلی پژوهش این است که اوقات فراغت در اخلاق اسلامی چه مفهومی دارد؟ سطوح و گونه های فراغت، و اقسام آن کدام است؟ در این نوشتار با توجه به بهره وری از منابع مختلف کتابخانه ای و با روش توصیفی ـ تحلیلی، این نتیجه دست داد که از منظر اخلاق اسلامی فراغت بخشی از وقت تحت اختیار فرد است که پس از انجام دادن کلیه تعهّدات اجتماعی و برخی ضرورت های پایه ای چون کار و خواب باقی می ماند، مفاهیم اوقات فراغت، تفریح و بازی دارای مضامین مشترکی بوده و بینشان ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. این که فراغت با عناوین متعدّد قابل تقسیم می باشد از جمله فراغت فعال و منفعل، فراغت مثبت و منفی، فراغت سالم و ناسالم، فراغت جدّی و سطحی، فراغت مولّد و غیرمولّد، فراغت گوارا و ناگوار، فراغت واقعی و مجازی، فراغت موثر و مخدّر، فراغت خلاق و غیرخلاق، که اکثر آن عناوین در راستای تبیین نکته واحد هستند. در پایان با این نگرش که انسان در گذران اوقات فراغت، آزاد و مختار می باشد، ضروری است تا فراغتش را به شیوه مطلوب طی نماید و آرامش جسمی و روحی، رضایت خاطر، و رفع خستگی ناشی از کار را برای خود و اطرافیانش به ارمغان آورد.

A Study of Human Free Times with an Islamic moral Approach

Main question of the paper has been centered on the meaning of free times, its levels and types in Islamic morality. The paper, using library sources and Analyticodescriptive, has concluded that in Islamic morality free times is known as a part of ones own time regardless of his/her social duties and some basic necessities like daily work and sleep. Free time means nearly the same as play and amusement and is closely related to them. Free time is divided with regard to different words like active or passive, positive and negative, safe an unsafe, deep or superficial, productive and non productive, delicious and non delicious, real and non real, effective and non effective and creative and non creative, all being seeking to explain the same point. Finally, regarding the fact that human being in passing free time on his/her will, it would be necessary to pass his/her free time in the best way to attain peace of mind.