رابطه اخلاق و سیاست با تاکید بر مفهوم رفق در روایات

مقاله پیش‌رو، رویکرد مدیریتی »مدارامحور « را با تکیه بر متون اسلامی مورد مطالعه قرار داده است. یافته‌های این تحقیق با استناد به روایات نشان می‌دهند که مدارا در یک پارادایم معرفتی هنجاری، منسجم از تعاملات بینا‌فردی، اجتماعی و سیاسی است که از منظر اخلاق، فضیلت و از منظر سیاست، ضرورت به‌حساب می‌آید و به‌مثابه یک گفتمان اجتماعی و سیاسی، فلسفه سیاسی مبتنی بر کرامت، حق حیات، رفع تبعیض‌های ناروا، تعامل خویشتن‌دارانه با مخالفان سیاسی و التزام به آزادی شهروندان در جامعه، است. مجموع روایات رفق در شش دسته تقسیم شده‌اند: نخست: عقل، حکمت و دانش به‌مثابه راس رفق، هستند. دوم: رفق، نصف ایمان است. سوم: رفق، نصف خوش‌زندگانی کردن یا »عیش « است. چهارم: رفق، بستر و شرایط مناسب استفاده از فرصت‌ها و عامل مهمی در تبدیل تهدیدها به فرصت‌ها است. پنجم: رفق، عامل دستیابی به اهداف است. ششم: رفق، عامل افزایش و برکت در جامعه و محروم از آن، محروم از خیر است.

Comparing the Definition of Lying fromthe Western and Islamic Perspective

The classic definition of lying in the West consists of three categories: 1. a false statement is said, 2. the speaker is aware of the falsehood of the statement, and 3. the speaker intends to deceive the audience. In the late twentieth century, the threeconstituent definition of lying, particularly the third category (intention of deception), has been disputed and new definitions were presented. In alternative definitions, the term assertion is utilized, and by focusing on this term, issues such as humor, joking, theater, etc. are attempted to be excluded from the definition of lying. Most definitions presented by philosophers and jurists made use of the term reporting. This term (reporting) nicely removes humor and joking from lying since reporting other issues does not exist in them. As a result, Muslim thinkers did not recognize the intention of deception as a category of lying. This article demonstrates how concentrating on the two terms, reporting and assertion, makes the attachment ldquo;intention of deception rdquo; as a category of lying redundant.