ارتباط میان سبک های مدیریت تعارض و عملکرد سازمانی روسای فدراسیون-های ورزشی ایران

هدف پژوهش حاضر، ارتباط بین سبک های مدیریت تعارض و عملکرد سازمانی روسای فدراسیون-های ورزشی ایران بود. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه شامل تمام روسای فدراسیون های ورزشی کشور (روسا و نایب رییسان) بود که با توجه به تعداد 52 فدراسیون، کل جامعه (150 نفر) به منزله نمونه انتخاب شدند و تحت بررسی قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه های استاندارد ارزیابی عملکرد هرسی و گلداسمیت (1985) و سبک های مدیریت تعارض پوتنام و ویلسون (1991) انجام گرفت و روایی و پایایی آن به تایید رسید. یافته های تحقیق نشان داد روسا و نایب رییسان فدراسیون های ورزشی کشور به ترتیب سبک تشریک مساعی، مصالحه، احتراز و تسلط را ترجیح می دهند و درباره عملکرد سازمانی نیز عامل توانایی، وضوح نقش، اعتبار، محیط، ارزیابی، حمایت سازمانی و انگیزش به ترتیب اهمیت قرار گرفتند. بین سبک تشریک مساعی و عملکرد رابطه مثبت و معنادار، بین سبک تسلط و مدار با عملکرد رابطه منفی و معنادار و بین احتراز و مصالحه با عملکرد سازمانی رابطه ای در سطح 05/0 > p یافت نشد. با عنایت به یافته های مطالعه حاضر، روسای فدراسیون های ورزشی کشور برای مقابله با تعارض های سازمانی از سبک های مطلوبی بهره می‌برند.