رابطه سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرا با شخصیت مدیران دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک های رهبری تحول گرا و عمل گرا با شخصیت مدیران دانشکده‌های تربیت بدنی دانشگاه های ایران بود. مطالعه حاضر از نوع همبستگی و جامعه آماری (64n=) شامل تمام مدیران و معاونان دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های ایران بود و نمونه آماری (64n=) به صورت تمام‌شمار تعیین شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه رهبری چندعاملی mlq-5x باس (2006) و پرسش‌نامه شخصیت آیزنک (gepq) بود. بعد از تایید روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه ها، در مطالعه‌ای مقدماتی، آلفای کرونباخ آن به‌ترتیب 90/0 و 88/0 برآورد شد. به منظور تحلیل داده‌های مطالعه از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام) استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون حاکی از آن است که سبک رهبری تحول گرا با بعد برون‌گرایی شخصیت ارتباط معنی دار و منفی (001/0sig= و 577/0-r=) و با بعد درون‌گرایی شخصیت ارتباط معنی دار و مثبت (001/0sig= و 547/0r=) دارد. بین سبک رهبری عمل گرا با بعد برون‌گرایی شخصیت ارتباط نیز معنی دار و منفی (046/0sig= و 251/0-r= ) وجود دارد و با ابعاد شخصیتی ثبات، بی ثباتی و درون‌گرایی رابطه معنادار آماری وجود ندارد. نتایج رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام نیز نشان داد که تنها مولفه برون‌گرایی پیش بین معناداری برای سبک رهبری تحول گرا است. با توجه به رابطه و نقش درون‌گرایی و برون‌گرایی در انتخاب سبک رهبری مدیران و اینکه ویژگی‌های شخصیتی افراد را مستعد انجام رفتارهای مختلف در موقعیت های مختلف می کند، می توان با درنظرگرفتن شخصیت مدیران از آنها در جایگاه های مناسب سازمان بهره برد و این گونه در تعیین مدیران شایسته گام برداشت.