ارتباط مهارت های فردی و سازمانی مدیریت زمان در بین مدیران تربیت-بدنی استان خوزستان

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط مهارت های فردی و سازمانی مدیریت زمان در بین مدیران تربیت-بدنی استان خوزستان بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل مدیرکل و معاونان (6 نفر)، روسای ادارات تربیت بدنی شهرستان ها (24 نفر)، روسای هییت های ورزشی استان خوزستان (46 نفر) و نایب رییسان آن ها (40 نفر)، در مجموع 116 نفر بود. حجم نمونه برابر با جامعه در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از دو پرسش نامه مهارت فردی و مهارت سازمانی کرمی مقدم (1377) با آلفای کرونباخ به ترتیب 69/0 و 68/0 استفاده شد. روایی سازه پرسش نامه ها نیز به روش تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی و تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و anovaیک راهه انجام شد. نتایج نشان داد که بین مهارت فردی و مهارت سازمانی مدیریت زمان ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (05/0= ?؛ 248/0r =). بین مهارت فردی صرفاً با دو بعد برنامه ریزی عملیاتی (34/0r =) و مدیریت ارتباطات (23/0=r) نیز ارتباط معنی داری وجود داشت (05/0= ?). در مقایسه مهارت های مدیریت زمان با توجه به ویژگی های فردی مدیران، صرفاً بین مهارت سازمانی آن ها بر اساس جنسیت تفاوت معنی-داری مشاهده شد (05/0= ?؛ 422/2t=)، به طوری که زنان مهارت سازمانی بالاتری را گزارش کردند.