تعیین مهارت برجسته در سرویس کوتاه بک هند بدمینتون: چالشی در نظریه طرحواره اشمیت

یافته های جدید نشان داده اند تمرینِ زیاد یک مهارت، موجب توسعه بازنمایی حافظه ای خاصی می شود که به دلیل اجرای بالایش، نسبت به بقیه مهارت های همان طبقه، منحصربه فرد می شود و مهارت برجسته نام می گیرد. هدف این پژوهش بررسی ظهور مهارت برجسته و بازآزمایی فرضیه زمینه بینایی با استفاده از بازیکنان بدمینتون در سه سطح مهارت (خبره، ماهر، کم تجربه) و تکلیف سرویس کوتاه بک هند با دو وضعیت محیطی (زمین معمولی و پوشیده) بود. آزمودنی ها (هر گروه 10 نفر، میانگین سنی 85/3 ± 13/23) 100 سرویس را از 5 فاصله (5/1، 2، 5/2، 3، 5/3 متری از تور) در هریک از موقعیت های محیطی اجرا کردند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مهارت برجسته در اجرای دو گروه خبره و کم-تجربه دیده نشده است ، اما دقتِ گروه ماهر در نقطه 2 متری به طور معنی داری از پیش بینی معادله رگرسیون بالاتر بود و از اثر مهارت برجسته حمایت کرد (05/0p < ). این برتری خاصِ به وجودآمده از تمرین در این نقطه، هنگام فقدان نشانه های بینایی از بین رفت که حمایتی از فرضیه زمینه بینایی بود.