بررسی چگونگی فعالیت‌‌بدنی دختران 7-12 ساله ایرانی: طراحی یک مدل‌کیفی

شناخت چگونگی فعالیت‌بدنی دختران 7-12 ساله ایرانی در وضع موجود و طراحی مدل برای آن از الزامات تفکر استراتژیک است و می‌تواند در اتخاذ تصمیمات مهم به مدیران مربوطه کمک کند. از همین رو هدف این تحقیق طراحی مدل‌مفهومی فعالیت‌‌بدنی دختران 7-12 ساله ایرانی بود. روش تحقیق نظریه‌داده‌بنیاد، رویکرد نظام‌مند بود. نمونه‌گیری از نوع نمونه‌گیری نظری بود و تا رسیدن به اشباع نظری؛ ضمن بررسی متون تخصصی؛ با 6 پدر، 17 مادر و 17 دختربچه مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته انجام شد. یافته‌ها نشان‌داد 14 مقوله اصلی در رابطه با فعالیت‌بدنی دختران 7-12 ساله ایرانی وجود دارد. کنشگر اصلی در مدل طراحی شده، مادر است که شرایط و وضعیت را بررسی و با مشورت با همسرش، دخترش و مربی در نقش هدایتگر اصلی دختربچه ایفای نقش می‌کند. یافته‌ها همچنین نشان داد نهادهای‌حاکمیتی، وزارت ‌آموزش ‌و پرورش و مدارس؛ بر خلاف انتظار؛ تاثیر مطلوبی در فعالیت‌‌بدنی دختران 7-12 ساله ایرانی ندارند. بنابراین؛ فعال‌سازی و تعامل سازنده بین مادران، سازمان‌ها و نهادهای مرتبط؛ مخصوصاً مدارس؛ و استفاده بهینه از امکانات ورزشی موجود کشور می‌تواند به طور چشمگیری فعالیت‌های‌بدنی بین دختران 7-12 ساله را افزایش دهد.

Investigating the Physical Activity of Iranian Girls Aged 7-12 Years:Designing a Qualitative Model

Understanding how physical-activity of Iranian-girls aged 7-12 years in the current situation and designing a model for it is a requirement of strategic-thinking and it can help relevant managers make important decisions. Therefore the purpose of this study was to design a conceptual model of physical-activity for Iranian-girls aged 7-12 years. The research method was Grounded theory, systematic approach. The sampling method was theoretical sampling and in order to achieve theoretical saturation, semi-structured interviews were conducted with 6 fathers, 17 mothers and 17 girls while studying literature. Findings show that there are 14 main categories related to the physical-activity of Iranian-girls aged 7-12 years. The main actor in the designed model is the mothers who consider the conditions and plays the role of the main guider of the girl in consultation with her husband and daughter and the trainer. The findings also showed sovereignty institutions, the Ministry of Education, and schools; unexpectedly; do not have a favorable effect on the physical-activity of Iranian-girls aged 7-12 years. Thus; meaningful activation and constructive interaction between mothers, related organizations and institutions; especially schools; and the optimal use of the existing sports facilities in the country can significantly increase physical-activity among girls aged 7-12.