اخلاق در هندبال: بررسی منش ورزشی بازیکنان لیگ برتر کشور

هدف از پژوهش حاضر بررسی منش ورزشی هندبالیست های لیگ برتر کشور بود. این تحقیق، بر حسب هدف کاربردی، از حیث نوع، جز مطالعات توصیفی از طبقه همبستگی بوده که بر مبنای تحلیل ماتریس کوواریانس تحلیل عاملی به اجرا درآمد. جامعه آماری پژوهش را کلیه هندبالیست های حرفه ای مرد حاضر در مسابقات لیگ برتر کشور (1391-1392)، تشکیل دادند. بنابراین، از بین جامعه آماری طبق جدول تعیین حجم نمونه تعداد 95 نفر مرد به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. همچنین برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد منش ورزشی نورتز (2009) (msos) بهره گرفته شد. در ادامه با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون ks، آزمون رتبه ای فریدمن، آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی انجام پذیرفت. با توجه به طبیعی بودن توزیع داده ها (0.05< p)، نتایج نشان داد که تفاوت بین میانگین رتبه های مشاهده شده در 5 مولفه تعهد به ورزش (4.21 =x )، احترام به روابط اجتماعی( 3.83= x)، احترام به قوانین و مسئولین ( 3.84 =x )، احترام به حریف (3.28 =x )، و عدم رویکرد منفی در جهت عملکرد ورزشی (2.89 =x )، معنادار است. یافته های آزمون تحلیل عاملی نشان داد که منش ورزشی از جایگاه ارزشمندی در بین هندبالیست های مرد لیگ برتر ایران برخوردار است. با توجه به نتایج و بنا به ضرورت توجه به ابعاد اخلاقی در رشته های ورزشی و ورزش های تیمی پر برخورد همانند هندبال، می توان پیشنهاد نمود، تا با رعایت اصول روابط اجتماعی به سبک رهبری مراوده ای در تیم، تاکید بر حریم قانون در انسجام تیمی، احترام به جایگاه داور به عنوان تنها مرجع قضاوت در یک رقابت و همچنین ارائه اصول حرفه ای بازیکنان در زمین مسابقه به تببین اخلاق محوری و منش ورزشی تاکید شود.