مطالعۀ تاثیر تمرین شدید تناوبی رکاب‌زدن همراه با محدودیت جریان خون بر عملکرد هوازی و بی‌هوازی مردان جوان فعال

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید همراه با محدودیت جریان خون بر عملکرد هوازی و بی‌هوازی مردان جوان فعال است. به ‌این‌ منظور، 24 نفر از دانشجویان رشتۀ تربیت‌بدنی 23-19 ساله دانشگاه خوارزمی (میانگین وزن 6 ±67/8 کیلوگرم، قد 5/4 ±173/9 سانتی‌متر و شاخص توده بدنی 6/84 ±22/7) به سه گروه تمرین تناوبی شدید همراه با محدودیت جریان خون، تمرین تناوبی شدید بدون محدودیت جریان خون، و گروه گواه تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل دو هفته تمرین رکاب ‌زدن هر هفته شش جلسه و هر جلسه ده مرحلۀ یک ‌دقیقه‌ ای، با شدت 8580 درصد wmax بود که بین هر مرحله، دو دقیقه ریکاوری فعال با شدت 50 درصد wmax صورت گرفت (مجموع زمان تمرین اصلی در هر جلسه 30 دقیقه بود). پیش و پس از دورۀ تمرین، پروتکل آزمون آستراند برای بررسی عملکرد هوازی و آزمون وینگیت برای بررسی عملکرد بی‌ هوازی اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی وابسته، آزمون تحلیل واریانس یک‌ سویه و آزمون تعقیبی ال.اس.دی استفاده شد. نتایج نشان‌ دهندۀ تفاوت معنی‌ دار در عملکرد هوازی گروه ‌های تمرینی نسبت به گروه گواه (0/000=p vo2max، 0/000=p wmax، 0/001=p زمان رسیدن به خستگی) بود. دیگر یافتۀ پژوهش، گویای افزایش معنادار مولفه ‌های عملکرد هوازی در گروه تمرین همراه با محدودیت جریان خون نسبت به گروه تمرین بدون محدودیت جریان خون بود، اما، تفاوت معناداری در عملکرد بی‌ هوازی بین هیچ یک از گروه‌ ها (0/064=p اوج توان بی ‌هوازی، 0/058=p میانگین توان بی ‌هوازی،826 /0=p حداقل توان بی ‌هوازی) مشاهده نشد. به‌ طور کلی، نتایج نشان داد اعمال محدودیت جزئی بر جریان خون حین تمرین تناوبی رکاب ‌زدن، بر سازگاری هوازی در یک دورۀ کوتاه اثر معنی ‌داری دارد، اما بر عملکرد بی‌ هوازی بی‌ تاثیر است.

The effect of twelve session of high intensity cycle training with blood flow restriction on aerobic and anaerobic performance of active men

The purpos of this study was to determine the effect of twelve session of high intensity cycle training with blood flow restriction on aerobic and anaerobic performance of active student men. To this purpose, 24 valentear active students men from physical eduction faculty of kharazmi university aged 1923 years old, students (mean ± SD weight: 67.89 ±6 kg, height: 173.92 ±5.41cm, and BMI: 22.7 ±6.84kg/m2) divided into three groups of blood flow restriction (BFR) (n=8), none blood flow restriction(NBFR) (n=8) and control group (n=8). The exercise consisted of cycling at 80% Wmax for ten 1min bouts, with a 2min rest between bouts with 50% Wmax (total time, 30 min). Before and after implementation of the training protocol, Astrand Test to check the aerobic performance and Wingate test to check anaerobic performance was conducted. To data analysis, the independent ttest, analysis of variance test and post hoc test (LSD) was used. Results indicated that two weeks of high intensity cycling with and without blood flow restriction does have a significant impact on VO2max(p=0.000) and Wmax(p=0.000) and time to exhaustion (p=0.001). The results indicate a further increase in aerobic performance components, in exercise with blood flow restriction training group compared to the unrestricted blood flow training group. The results olso indicated that tow weeks of cycle training with occlusion does not have a significant impact on peak anaerobic power(p=0.064), average anaerobic power(p=0.058) and minimum anaerobic power(p=0.826). In general, the results showed a partial restriction of blood during cycling interval training have affect on aerobic adaptations, but does not affect on anaerobic adaptations.