راهکارهای حفظ تعادل در ورزشکاران مبتلا به بی‌ثباتی مزمن مچ پا، کوپر و ورزشکاران سالم حین ایستادن تک‌پا

اسپرین مچ پا یکی از شایع‌ ترین آسیب‌ های اندام تحتانی است. بیشتر از 70 درصد افراد که دچار اسپرین مچ پا شده‌ اند، به بی ‌ثباتی مزمن مچ پا مبتلا می ‌شوند. با وجود این، بعضی از افراد با این آسیب به ‌خوبی سازگار می‌ شوند (افراد گروه کوپر) و بی‌ ثباتی مزمن مچ پا را تجربه نمی‌ کنند. هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات درگیر در راهکارهایحفظ تعادل حین ایستادن تک پا بین ورزشکاران با بی ‌ثباتی مزمن مچ پا، کوپر و سالم است. 13 ورزشکار مبتلا به بی‌ ثباتی مزمن مچ پا، 10 ورزشکار کوپر و 11 ورزشکار سالم در این تحقیق مشارکت داشتند. هر شرکت‌ کننده به‌ مدت 20 ثانیه تعادل تک‌ پای خود را روی سطوح 3 و 12 دستگاه تعادلی بایودکس حفظ می‌ کرد و فعالیت الکتریکی عضلات با دستگاه الکترومیوگرافی در این مدت ثبت می‌ شد. نتایج نشان داد که فعالیت افراد با بی‌ ثباتی مزمن مچ پا در مقایسه با افراد سالم در عضلات دوقلو داخلی و راست‌ رانی (0/05>p)، در مقایسه با گروه کوپر کاهش یافت که فعالیت عضلات درشت ‌نی قدامی، دوقلو داخلی و راست ‌شکمی (0/05>p) آنها کاهش یافته بود. افراد با بی ‌ثباتی مزمن مچ پا کاهش فعالیت عضلات ناحیۀ دیستال و پروگزیمال را در طول ایستادن تک‌ پا نشان دادند و نمی‌ توان با قطعیت بیان کرد که کدام راهکار در این افراد بیشتر در حفظ تعادل در حالت ایستادن تک‌ پا نقش دارد.

Balance strategies in athletes with chronic ankle instability, Coper and healthy athletes while standing on one leg

Ankle sprain is one of the most commonly damaged lower extremities. More than 70% of people with ankle sprain experience chronic ankle instability. However, some people are well adapted to this damage (Coper people) and do not suffer from chronic ankle instability. The aim of this study was to compare EMG activity of the selected involved muscles in balance control strategies in athletes with chronic ankle instability, coper and healthy athletes during one leg standing. 11 noninjured controls and 13 participants with CAI and 10 ankle sprain lsquo;copers rsquo; participated in this study. Each participant for 20 seconds maintained their singlefoot balance on the 3rd and 12th balance points of Biodex, and EMG activity of the muscles was recorded by the electromyography device during this period.The significance level for all analyses was set as p le;0/05. The results showed Tibialis Anterior, Gastrocnemius and rectus abdominal in the participants with CAI had significantly lower levels of activity than coper group and rectus femoris and Gastrocnemius muscle activity in the participants with CAI had significantly lower levels of activity than control group (p le;0/05). Increasing muscle activity in the Coper group can be due to compensatory mechanisms, which results in greater stability of the trunk and ankle set.