اثر تمرین در آب بر درد، ناتوانی و پارامترهای راه‌رفتن در زنان مبتلا به کمردرد مزمن

کمردرد مزمن از شایع‌ترین مشکلات اسکلتی عضلانی است. این عارضه، علاوه‌بر ایجاد درد و ناتوانی، بر متغیرهای راه‌رفتن در افراد مبتلا نیز اثر می‌گذارد. هدف این مطالعه، بررسی اثر تمرینات درمانی در آب بر درد، ناتوانی، متغیرهای فضایی زمانی و کینتیکیِ راه‌رفتن در زنان مبتلا به کمردرد مزمن است. 24 زن مبتلا به کمردرد مزمن (با میانگین سنی 26.6 سال) در مطالعۀ حاضر مشارکت کردند. پروتکل تمرینی در آب به مدت هشت هفته اجرا شد. شدت درد و ناتوانی به‌ترتیب از طریق پرسش‌نامه‌های کیوبک و اوسوستری، و متغیرهای راه‌رفتن نیز با استفاده از دستگاه اندازه‌گیری توزیع فشار کف‌پایی ارزیابی شد. تمرینات درمانی در آب به کاهش معنادار درد و ناتوانی و بهبود معنادار پارامترهای راه‌رفتن در گروه تجربی منجر شد (p≤0/05). تفاوت معناداری نیز بین متغیرهای پیش‌گفته در پس‌آزمون بین گروه تجربی و کنترل حاصل شد (p≤0/05). با مقایسۀ پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه کنترل، هیچ‌گونه تفاوت معناداری مشاهده نشد (p≥0/05). با توجه به کاهش درد و ناتوانی و بهبود متغیرهای راه‌رفتن پس از هشت هفته تمرین در آب، پروتکل تمرینی پژوهش حاضر می‌تواند برای بهبود بیماران مبتلا به کمردرد مزمن مفید باشد.

The effect of aquatic exercise therapy on the pain, disability and gait parameters of women with chronic low back pain

Chronic low back pain is one of the most common musculoskeletal problems. This disease, in addition to causing pain and disability affects the gait parameters in patients. The purpose of this study was to investigate the effect of aquatic exercises therapy on the severity of pain, disability and Spatiotemporal parameters and kinetic of gait in women with chronic low back pain. Twentyfour women with chronic low back pain (with a mean age of 26.6 years) participated in this study. The exercise protocol was conducted in water for 8 weeks. The severity of pain and disability were measured by Quebec and Oswestry questionnaires respectively. gait parameters were evaluated using a foot pressure device. Aquatic exercises therapy significantly decreased pain and disability severity and significantly improved gait parameters in the experimental group (p le;0.05). Fore there more, the significant difference between the variables in the posttest was obtained between experimental and control groups (p le;0.05). No significant difference was observed between the pretest and posttest comparisons in the control group (p ge;0.05). Regarding the reduction of pain and disability and improvement of gait parameters after eight weeks rsquo; intervention in experimental group, the use of this protocol is recommended to improve patients with chronic low back pain as a new method.