بررسی ارتباط تعداد ایوزینوفیل خون با رخداد مرگ در بیماران داخلی بستری در بخش مراقبت های ویژه

زمینه و هدف: ایوزینوپنی مارکر پیشبینی کننده مناسبی برای مورتالیتی در بیماران با تشدید بیماری انسدادی مزمن ریویسپسیس میباشد. در این مطالعه ارتباط تعداد ایوزینوفیل با مورتالیتی و مدت بستری بیماران داخلی بستری در بخش مراقبتهای ویژه بررسیشده است.مواد و روش ها: تعداد ایوزینوفیل در روز بستری و تغییرات آن در 203 بیمار فوت شده در بخش مراقبتهای ویژه و 203 بیمار داخلی بستریدر این بخش که از بیمارستان ترخیص شده بودند بررسی شد. داده های دموگرافیک، بالینی و آزمایشگاهی بیماران ثبت گردید. برای آنالیز داد ههااز تی-تست، مجذور کا و اندازهگیری مکرر استفاده شد.42 سلول در میلیمتر مکعب و در بیماران /07±139/ یافته ها: میانگین تعداد ایوزینوفیل در روز اول بستری در بیماران فوت شده برابر 208میانگین تعداد ایوزینوفیل در 7 روز اول بستری در بیماران .(p=.0/ 109 سلول در میلیمتر مکعب بود.( 001 /66 ±194/ ترخیص شده برابر 158.(p=.0/ 128 سلول در میلیمترمکعب بود. ( 001 /09 ±190/ 42 در برابر 27 /14±133/ فوت شده درمقایسه با بیماران ترخیص شده بترتیب 13درمجموع 225 بیمار ایوزینوپنی (تعداد ایوزینوفیل ? 40 سلول در میلیمتر مکعب) و 181 بیمار تعداد ایوزینوفیل خون محیطی بیشتر از 40 سلولتغییرات .(p=.0/ 69 % بود ( 001 / 30 % و 3 / در میلیمتر مکعب داشتند. شیوع ایوزینوپنی در بیماران ترخیص شده و بیماران فوت شده بترتیب 7تعداد ایوزینوفیل در گروه ترخیص شده سیر بالارونده داشت درحالیکه در گروه فوت شده این تغییرات مشاهده نشد.نتیجه گیری: تعداد ایوزینوفیل خون میتواند به عنوان یک مارکر ساده و ارزان برای تعیین شدت بیماری و مورتالیتی در بیماران بستری دربخش مراقبت های ویژه در نظر گرفته شود.