بررسی تا ثیر انفوزیون رمیفنتانیل با دوز پایین بر روی پاسخهای بیمار به لوله تراشه طی بیدار شدن از بیهوشی عمومی

زمینه و هدف: بیدار شدن از بیهوشی و خارج کردن لوله تراشه م یتواند با سرفه، آژیتاسیون و تغییرات همودینامیک همراه باشد. بیدار شدن آرام از بیهوشی با حداقل تغ ییرات همودینامیک ب هویژه در بیماران قلبی- عروقی حایز اهمیت است. رمیفنتانیل ممکن است این پاسخ ها را کاهش دهد لذا ما اثرات ادامه انفوزیون رمیفنتانیل را بر روی مشخص ههای ریکاوری مثل سرفه و پاس خهای قلبی عروقی پس از بیهوشی عمومی بررسی کردیم.مواد و رو شها: در یک مطالعه آینده نگر، دوسوکور تصادفی 60 بیمار بالغ 40 - 18 سال تحت جراحی بینی با بیهوشی بر پایه رمیفنتانیل مورد مطالعه قرار گرفتند. طی فاز بیدار شدن از بیهوشی در گروه درمان 1 دوز رمیفنتانیل از 1- 1/ 0 م کیروگرم به ازای هر یکلوگرم در دقیقه به 0/02 م کیروگرم به ازای هر یکلوگرم در دقیقه و در گروه درمان 2 به 05 / 0 م کیروگرم ب هازای هر یکلوگرم در دقیقه کاهش یافت در حال یکه درگروه کنترل انفوزیون رمیفنتانیل قطع شد و برای حفظ شرایط ی کسان در این گروه انفوزیون پلاسبو )نرمال سالین( جایگزین رمیفنتانیل شد.یافت ه ها: طی فاز بیدار شدن از بیهوشی، شیوع و شدت سرفه در هر دو گروه نسبت به گروه کنترل کمتر بود. همچنین هر دو گروه ضربان قلب آهست هتری نسبت به گروه کنترل داشتند. میزان فشار خون سیستمیک در گروه درمان 1 با گروه کنترل تفاوتی نداشت ولی در گروه درمان 2 نسبت به دو گروه دیگرکمتر بود. زمان بیدار شدن از بیهوشی و خارج کردن لوله تراشه در گروه درمان 2 نسبت به دو گروه دیگرافزایش یافته بود.نتیجه گیری: انفوزیون رمیفنتانیل با دوز 05 / 0 م کیروگرم ب هازای هر یکلوگرم در دقیقه شیوع و شدت سرفه، تا ریکاوری و افزایش فشارخون سیستمیک در زمان بیدار شدن از بیهوشی را کاهش م یدهد ولی زمان بیدار شدن از بیهوشی را طولانی م یکند. در حالیکه انفوزیون رمیفنتانیل با دوز 02 / 0 م کیروگرم ب هازای هر یکلوگرم در دقیقه بدون آنکه زمان بیدار شدن از بیهوشی را طولانی کند تنها روی سرفه و ضربان قلب موثر است.