کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور درمان لرز پس از عمل با دگزامتازون در مقابل دارونما

زمینه و هدف: لرز پس از عمل جراحی از عوارض شایع پس از بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی است. برای کاهش لرز روش های دارویی مختلفی وجود دارد. هنوز بر سر این موضوع که کدام روش دارویی برای بیماران پس از جراحی مناسب تر است بحث هایی وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثر بخشی دگزامتازون در کاهش لرز پس از بیهوشی در اعمال جراحی الکتیو بیمارستان آموزشی امام خمینی (ره) شهر ایلام می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور است که بر روی بیماران الکتیو مراجعه کننده در بهار و تابستان 1392 به بیمارستان امام خمینی(ره) شهر ایلام انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: سن در محدوده 18 تا 55 سال، کلاس انجمن بیهوشی امریکا 1و2 بود. معیارهای خروج از مطالعه: بیماران با سن بالای 55 سال وسن زیر 18 سال، افراد دارای بیماری زمینه ای قلبی وهیپرتانسیون و دیابت ملیتوس (کلاس انجمن بیهوشی امریکا 3 و بالاتر) و عدم رضایت بیمار از مطالعه خارج شدند. 60 بیمار از هر دو جنس و به صورت تصادفی با نسبت 1:1 به دو گروه تقسیم شدند. توسط متخصص بیهوشی به یک گروه پلاسبو و به گروه دیگر داروی دگزامتازون 15/0 میلی گرم بر کیلوگرم بلافاصله پس القای بیهوشی و قبل از اینکه برش جراحی داده شود، تزریق گردید. در پایان عمل جراحی، فراوانی و شدت لرز با معیار پیوسته عددی(nrs) در دو گروه فوق در ریکاوری توسط تکنیسین بیهوشی که اطلاعی از نوع ماده تجویز شده نداشت، مورد بررسی قرار گرفت. داده های دموگرافیک بیماران، نوع بیهوشی و ماده تجویز شده برای بیمار در نرم افزار آماریspss نسخه 16 جمع آوری و با آزمون های آنوا و تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: دراین مطالعه 7/61% بیماران زن و بقیه مرد بودند. بیشترین فراوانی شدت لرز، مریوط به شدت لرز درجه 1 و کمترین فراوانی هم مربوط به درجه 2 و 6 بودند. بین شدت لرز و داروی تجویز شده رابطه معنی داری وجود نداشت. بین جنس و داروی ضد لرز تفاوت معنادار نبود (79/0=p). بین نوع عمل جراحی و ضد لرز رابطه معناداری وجود نداشت (59/0= p).نتیجه گیری: یافته های ما تفاوت معناداری در گروه دگزامتازون و دارونما نشان ندادند.