محتوا و ساختار در تذکرهالاولیای عطّار

عطّار عارفِ شاعری است که با تالیف تذکرهالاولیا نقش شگرفی در حوزه ادبیّات منثور فارسی احراز کرده و یکی از شیرین ترین شاهکارهای عرفانی ادب ایران را به یادگار گذاشته است. اخلاص مولّف به همراه بی پیرایگی زبانش موجب شده است که تنها کتاب نثر او از برجسته ترین آثار تاریخ تصوّف ایران شمرده شود و در ردیف اسرارالتّوحید محمّد بن منوّر در فرهنگ و شکل گیری و ترویج تصوّف از منابع قابل اعتماد قرار گیرد. عطّار بیش از محتوا در ساختار این اثر موثّر بوده و چون هدف تعلیمی داشته با زبانی ساده و رسا به القای مطلب پرداخته است. شیفتگی او به اقوال عرفا در سراسر کتاب مشهود است. او سخن مشایخ را بعد از آیات و احادیث بهترین راهنمای بشر می داند و سالکان را با آن چراغ به جانب سعادت جاودانی رهنمون می سازد و به این خاطر کتاب خود را بهترین پدیده آفرینش قلمداد می کند. اینجا با نگاهی گذرا به احوال و آثار عطّار ابتدا صورت و محتوای تذکر¸ الاولیا و اعتقادات عرفانی مولّف که در لابه لای اقوال مشایخ نهفته است، می آید. سپس ارزش های تاریخی، عرفانی وادبی کتاب و نهایتاً شیوه کاربرد آیات و احادیث آن مورد ارزیابی قرار می گیرد.