نسبت فلسفه کانت با فلسفه لایب‌نیتس

کانت در فلسفه خود رویکردی انتقادی به تعالیم و نظریه‌های لایب‌نیتس اتخاذ کرده است. تلقی کانت از هماهنگی پیشین‌بنیاد، شهود، و احکام تالیفی و تحلیلی، متفاوت از تعریف و تلقی لایب‌نیتس است. فلسفه نقدی معنای جدیدی به این مفاهیم می‌دهد و بر بی‌سابقه بودن تقسیم احکام به تالیفی و تحلیلی تاکید می‌ورزد. کانت در نقد عقل محض علاوه بر پاسخ‌گویی به شکاکیت هیوم، با جزم‌گرایی فلسفه لایب‌نیتس نیز به مقابله برمی‌خیزد. از این‌رو می‌توان فلسفه نقدی را، صرف نظر از داوری درباره قوّت و انسجام آن، فلسفه‌ای اصیل و بدیع به شمار آورد که فلسفه غربی را به مسیر تازه‌ای سوق می‌دهد.