نقش روزنامه کاوه در تاریخ‌ادبیات‌نگاری فارسی

وقتی از سنت تاریخ‌ادبیات‌نگاری فارسی سخن به میان می‌آید، غالباً نظرها معطوف می‌شود به ترجمه کتاب‌های تاریخ ادبیاتی اروپاییان که رویکردها، روش‌ها و تمهیدات نوینی را در اختیار مورخان ادبی فارسی‌زبان قرار دادند. بنابراین، اولاً کتاب و ثانیاً ترجمه دو متغیر اصلی در انتقال میراث مغرب‌زمین به قلمرو زبان فارسی قلمداد می‌شود. حال آن‌که اولاً خیلی زودتر از آن که ترجمه کتاب‌ها چشم مورخان ادبی را به روی جهان‌های تازه بگشاید، مقالات مطبوعاتی این نقش مهم را بر عهده گرفتند و ثانیاً کوشندگان این حوزه در سه خانواده ژانری ترجمه، تالیف و ترجمه – تالیف فعالیت می‌کردند. در این میان روزنامه کاوه به اعتبار مشارکت و مساهمت نویسندگانی مثل محمد قزوینی، سید حسن تقی زاده، ابراهیم پور داوود، ادوارد براون، کریستن سن و دیگران بیش از دیگر مطبوعاتی بودند که به این بحث می پرداختند. پرسش اصلی مقاله در همین نقطه شکل می‌گیرد: سهم مقالات تاریخ‌ابیاتی که در روزنامه کاوه منتشر می‌شد، چه نقشی در انتقال میراث غربی داشت و چگونه؟ پرسش‌های دیگری نظیر این‌که کدام چهره‌ها اثرگذارتر بودند و نسبت آثار این‌ها با گفتمان‌های مسلط جامعه آن روزگار چگونه بود؟

the role of kaveh newspaper in the history of persian literature

when we speak about the tradition of persian literary history often glances directed to the translation of european literary history books, which provided persian-language literary historians with new approaches, methods and measures. therefore, firstly, the book and secondly, the translation are considered two main variables in transferring the heritage of maghreb to the territory of persian language.however, firstly, much earlier than the translation of books opened the eyes of literary historians to new worlds, press articles assumed this important role, and secondly, the efforts of this field in the three genres of translation, authorship and translation they were writing. the main question of the article is formed at this point:what was the role of the historical verse articles that were published in kaveh newspaper in transferring the western heritage and how? other questions such as which figures were more effective and what was the relationship between their works and the dominant discourses of the society at that time?