نقش هم دلی و تاثیر آن بر خواننده در رمان بعد از پایان فریبا وفی

احساس یکی از ویژگی‌های مشترک بین شخصیت‌های داستانی و افراد واقعی است. نحوه‌ و میزان بازنمایی احساس در روایت بر سطح ارتباط خوانندگان با دنیای داستان یا مشارکت آن‌ها در رویدادها و موقعیت‌های داستانی و نیز تفسیر آن‌ها از معنای متن تاثیر می‌گذارد. در داستان‌های واقع‌گرا، احساس نقش تعیین کننده‌ای در شخصیت‌پردازی روایت دارد. بعد از پایان نوشته‌ی فریبا وفی یکی از این نمونه‌هاست. طرح داستان در روایت وفی در درجه‌ی اول بر اساس نقش حس صمیمیت یا همدلی در چگونگی آغاز و پایان پیوندهای دوستی میان شخصیت‌های اصلی است. با استفاده از روش روایت‌گری گذشته‌نگر، رمان وفی فرایند درون‌نگری راوی نسبت به دلایلگسست رابطه‌اش با دوستی قدیمی را روایت می‌کند. بنابراین، روایت راویِ اول شخص مفرد در رمان وفی را می‎توان حکایت راوی از سِیر دگرگونی حس‌ها و نگرش‌های او نسبت به رابطه‌ای در گذشته‌اش دانست. با استفاده از رویکرد بینارشته‌ای احساس و روایت، که از زیرشاخه‌های روایت‌شناسی پساکلاسیک است، جستار حاضر تلاش کرده است به بررسی و تحلیل نقش احساس در بعد از پایان بپردازد و به این نتیجه دست یافته است که پیرنگ رمان وفی بر بازنمایی حس‌های شبه‌انسانی همچون حس صمیمیت یا همدلی استوار است. این ویژگیِ آشنا در بعد از پایان موید و بسط دهندۀ همدلی خواننده‌ با سرگذشت دو شخصیت‌ محوری و نیز سبب افزایش تاثیر رواییِ آن بر خواننده از طریق تسهیل ارتباط نزدیک‌تر او با رویدادها و موقعیت‌های دنیای داستان می‌شود.

the role of empathy and its impact on reader in fariba vafi’s after the end

emotion is one of the shared properties between fictional characters and real people. the manner and extent of representation of emotion in narrative affects the extent to which readers relate to the storyworld and determines their interpretation of the narrative meaning. in realist fiction, emotions plays a decisive role in narrative characterization. fariba vafi’s after the end is one of the examples. the plot in vafi’s narrative is primarily based on the role of a sense of intimacy or empathy in how friendships between the main characters begin and end. by using a retrospective narrative method, vafi’s novel narrates the process of the narrator’s introspection in relation to the reasons for the breakdown of her relationship with an old friend. thus, the narration of the first person singular in vafi’s novel can be considered as the narrator’s account of the evolution of her feelings and attitudes in regard to a past relationship. drawing on the interdisciplinary approach of the emotion and narrative, which is a sub-branch of postclassical narratology, this paper examines the role of emotion, especially the role of intimacy or empathy in after the end. the essay has reached the conclusion that the narrative plot in vafi’s novel is based on representation of human-like emotions such as intimacy and/or empathy. such a familiar feature expands the reader’s feeling of empathy with the two central characters and also increases the narrative impact on the reader by facilitating his closer connection with the represented events and situations.