میراث ادبی عبدالمجید تبریزی (سراینده پارسی گوی آذربایجان در سده 8ق)

عبدالمجید تبریزی، سرایندۀ کمترشناخته‌شده سدۀ 8ق. است. متاسفانه اطلاعات چندانی از وی در دست نیست. همین‌قدر دانسته است که در حدود 699ق. در تبریز زاده شده و احتمالاً در فاصلۀ سال‌های 757 تا 768ق. درگذشته است. آنچه از اشعارش برمی‌آید، این است که به زراعت مشغول بوده و در 55 سالگی به سفر حج مشرف شده و در بازگشت از زیارت خانۀ خدا، به شیراز رفته و مدتی در آنجا گذرانده است. در قالب‌های مختلف شعری؛ همچون قصیده، غزل، ترکیب‌بند، قطعه، مثنوی و رباعی، طبع‌آزمایی کرده و مفاهیم و موضوعات متعددی، ازجمله حمد خدا، نعت پیامبر اکرم (ص)، مدح دولتمردان، عشق، عرفان، پند و اندرز و حکمت، درون‌مایۀ اشعار او را تشکیل می‌دهند. در قصیده‌سرایی، پیرو شاعرانی همچون عنصری، انوری، ظهیر فاریابی، و در غزل‌سرایی، متتبّع غزل‌های سعدی است. شاعران معاصر او مانند حافظ نیز، از سروده‌های وی تاثیر پذیرفته‌اند .