شناسایی پهنه های همگن جریانی بر اساس جابه جایی های فضایی و الگوهای سفر- مطالعه موردی: منطقه کلانشهری تهران

الگوهای مختلف جابجایی فضایی، حاصل تاثیر عوامل مختلف سکونت، اشتغال و سطح درآمدند. در واقع نسبت به درجه انحراف از میزان رضایت افراد از ارائه این قبیل عناصر، پراکندگی و جابجایی­های فضایی اتفاق افتاده و الگوهای مختلف فضایی شکل می‌گیرد. بر این اساس، در سطح منطقه کلانشهری تهران با توجه به نحوه پراکندگی این عناصر، انواع مختلفی از جابجایی­های فضایی و الگوهای سفر شکل گرفته است. شناسایی پهنه­های همگن جریانی در این منطقه، علاوه بر آنکه درکی از ساختار فضایی منطقه به دست می‌دهد، می­تواند موجب برنامه‌ریزی برای الگوهای بهینه جابجایی­ فضایی در سطح منطقه شود. از این رو، در این پژوهش با بهره­گیری از روش توصیفی _ تحلیلی و با استفاده از ابزار تحلیل شبکه، بر اساس داده­های مرتبط با جریان سفر افراد در سال 1385 به عنوان در دسترس­ترین و مستندترین آمار موجود تا زمان انجام پژوهش، به شناسایی پهنه­های همگن جریانی و ویژگی­های آنها پرداخته شده است. در این راستا چگونگی برقراری پیوندهای ارتباطی میان شهرها در سطح منطقه کلانشهری و شکل­گیری سطوح مختلفی از کانون­های جذب و تولید سفر، راهنمای این پژوهش بوده است. نتایج یافته­های حاصل از این مطالعه، به شناسایی سه پهنه همگن در سطح منطقه کلانشهری تهران منجر شده است که در هر یک از پهنه­ها جابجایی­های صورت گرفته بیشتر و منسجم­تر از سایر پهنه­ها بوده است. پهنه نخست به مرکزیت کلانشهر تهران و کلانشهر کرج، بیشترین سطح از میزان روابط و جابجایی­ها را به خود اختصاص داده و همچنین پیوندهای قوی­تری را با سایر پهنه­ها برقرار کرده است، اما پهنه­های شرقی و غربی به دلیل فاصله زیاد از یکدیگر رابطه جریانی قوی را با همدیگر شکل نداده­اند.