ارزیابی تناسب اراضی میان بافتی شهر گرگان برای توسعه میان افزا با استفاده ترکیبی از AHP و GIS

     زمین  مهم­ترین عامل  توسعه و گسترش فیزیکی شهرها می­باشد؛ و مقوله­ مدیریت زمین در حال حاضر به یکی از مهم­ترین بحث­ها و دغدغه­های دولت­های محلی تبدیل گردیده است. همچنین رشد و توسعه­ پراکنده­ شهرها، موجب تخریب محیط­زیست و منابع طبیعی پیرامون شهرها شده است. در این بین، بر اثر تصمیم­گیری­های نامناسب و شتاب­زده، برخی از ظرفیت­های اراضی درونی و میان­بافتی شهرها برای توسعه و یا توسعه­ مجدد، از سوی مدیران شهری نادیده گرفته شده­ است. از این رو هدف از این تحقیق، تشخیص و شناسایی اراضی مناسب میان­بافتی شهر گرگان برای توسعه­ میان­افزا و مجدد می­باشد. نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی_ تحلیلی است. بدین منظور، از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp)، به­عنوان یک مدل­ تصمیم­گیری چندمعیاره (mcdm)، به منظور اولویت­بندی، وزن­دهی و تعیین نسبت پایندگی معیارها و سامانه­ اطلاعات جغرافیایی (gis)، به­عنوان ابزاری نیرومند در تصمیم­گیری و مدیریت محیط، برای تولید، پردازش و همپوشانی لایه­ها استفاده گردید. طی این فرآیند، 14 معیار و شاخصِ تاثیرگذار شامل ارتفاع، شیب، جهت شیب، لغزش، حریم گسل، حریم رودخانه، کاربری اراضی شهری، دانه­بندی قطعات، تعداد طبقات ساختمان­ها، تراکم واحد مسکونی، منطقه­بندی ساختمانی، تراکم جمعیت، قیمت اراضی و بافت فرسوده، در قالب شاخص­های طبیعی، کالبدی و اجتماعی شناسایی، تهیه و مورد استفاده قرار گرفت. در پایان با تولید نقشه­ نهایی، با جمع معیارها و زیرمعیارهای (لایه­های) وزن­دار به وسیله­ عملیاتِ ریاضی و همپوشانیِ موزون در محیط نرم­افزار arcgis، اراضی سازگار و مناسب برای توسعه­ درونی شهر گرگان، به منظور پاسخ به تقاضای شهروندان برای زمین و مسکن، تعیین گردید. نقشه­ نهایی بیانگر آن است که، بیشترین اراضی میان­بافتی سازگار و مناسب برای توسعه­ مجدد و میان­افزا، در بافت شمال شرقی و شمال و کم­ترین سازگاری و تناسب اراضی در بافت جنوب غربی، جنوب و حریم رودخانه­ها­ قرار گرفته­اند.