تحلیل تطبیقی ساختار اشتغال شهری با تاکید بر متغیرهای اجتماعی و نظام برنامهریزی و مدیریت شهری مطالعه موردی: کلانشهرهای تهران و مونترال

در جوامع مختلف با توجه به ساختار متفاوت سیاسی ، اجتماعی_ اقتصادی و مدیریتی، اشتغال شهری اشکال متفاوتی به خود گرفته است. اما موضوع تاثیرگذاری و سهم این متغیرها بر اشتغال شهری ناشناخته مانده است. بدین?سان این مقاله به دنبال پاسخگویی به این سوالات است که متغیرهای متفاوت اجتماعی چه تاثیراتی بر وضعیت اشتغال کلانشهرهای مونترال و تهران داشته است؟ نظام برنامهریزی و مدیریت شهری چگونه بر وضعیت و ساختار اشتغال در دو کلانشهر تهران و مونترال موثر بوده است؟ برای پاسخ به سوالات فوق از روش کیفی استفاده گردید و در این راستا جمع?آوری اطلاعات به شیوه اسنادی صورت گرفت. نتایج نشان داد که تفاوت در متغیرهای اجتماعی و همچنین برنامهها و سیاستهای مختلف مدیریت شهری (همچون وجود تعداد زیاد جمعیت در شهر تهران، ساختار سنی، پایین بودن سن شروع به کار در قوانین رسمی کشور و ترکیب جنسی) در ورود نیروی کار و دسترسی به فرصتهای اشتغال به ویژه در کلانشهر تهران نقش بسزایی دارد. بر حسب سطح سواد و دانش کاربردی نیز در وضعیت و ساخت اشتغال این دو شهر تفاوت وجود دارد. در هر دو کلانشهر، مقوله اشتغال و توسعه فضای کسبوکار مورد توجه قرار گرفته است و برنامهها و اقدامات اجرایی برای ایجاد اشتغال و فعالیت?های کارآفرینانه انجام شده است. با این وجود در مقایسه با کلانشهر مونترال، ضعف بسترهای قانونی و حقوقی، ضعف مشارکت بخش خصوصی و عدم وجود ارتباط متقابل اقدامات شهرداری با اسناد و برنامههای فرادست از جمله مسایل و مشکلات پیش? ِروی نظام مدیریت و برنامهریزی کلانشهر تهران در ایجاد اشتغال و ساماندهی فضای کسبوکار است.