انطباق ماهوی میان مضامین شهر و طبیعت در اشعار سهراب سپهری با اندیشمندان حوزه طراحی محیطی

شاعران معاصر هر یک از زاویه دیدی خاص و نیز با دغدغه?های بعضاً متفاوتی نسبت به وضعیت محیط?های شهری محل زندگی خود، سخن رانده?اند. مقولاتی همچون شهر، طبیعت، انسان ، محیط?زیست، بوم، اجتماع و نظایر آن از جمله مهمترین مباحثی است که شاعران در لابه?لای اشعار خود بدان?ها پرداخته?اند. از میان شاعران معاصری که از طبیعت می?گویند، از شهرگریزی دم می?زنند و هر یک به نحوی از منظر طبیعت و اکولوژی به شهر می?پردازند، سهراب سپهری چهره?ای برجسته دارد. این مقاله با هدف واکاوی و تبیین نگاه سهراب سپهری به موضوعات شهر و طبیعت، تلاش دارد تا توجه ویژه وی را به مسایل و مشکلات زیست?محیطی و بوم?شناسانه جامعه ایرانی، نمایان سازد. بر این مبنا، این مقاله با روشی تفسیری - تاریخی به تحلیل محتوای کیفی مضمون مبنا در متون و دیوان?های اشعار سهراب سپهری می?پردازد. یافته?های این نوشتار نشان می?دهد که در سروده?های سهراب، ارزش?های طبیعی و اکولوژی نهفته است. پارادایم?ها و یا مضامین ارتباط میان طبیعت وشهر، اکولوژی شهری و منظرو رویکرد روستا شهری ، مهمترین مواردی?اند که شاعر به بیان آنها می?پردازد.