ارزیابی توان اکولوژیکی زمین در تعیین قابلیت زمین در حوزه شهری یاسوج با مدل اکولوژیک

ارزیابی توان اکولوژیک سرزمین به عنوان یکی از ابزارهای حرکت در راستای توسعه پایدار، به دنبال سنجش موجودی و توان نهفته سرزمین با ملاک?ها و معیارهای مشخص و از پیش طرحریزی شده است. ضرورت این پیمایش و کنترل پیامدهای توسعه و سنجش قابلیتهای زمین در شرایطی که ایران یکی از کشورهای در حال توسعه و مواجه با روندهای شهرنشینی شتابان است، بیشتر مطرح میشود. این پژوهش با هدف کلان حفظ قابلیت?های زیست?محیطی، آزمون و ارزیابی قابلیتسنجی را در حوزه شهر یاسوج، به عنوان یکی از مراکز استانی با آهنگ فزآینده گسترش شهری دنبال نموده است. بنابراین تعیین توان اکولوژیک حوزه شهری یاسوج برای گسترش سکونتگاهی و همچنین مشخص نمودن امکانات، توانمندی?ها و محدودیت?های منابع سرزمینی ناحیه به عنوان بستر مناسب هر گونه برنامه?ریزی ، هدف مشخص این پژوهش است. روش مطالعه در تحلیل قابلیت?سنجی زمین محدوده پژوهش مبتنی بر یک مدل اکولوژیکی است که بر مبنای روش آمایش سرزمین مخدوم طراحی شد. از بین معیارها و گزینه?های مختلف موثر در قابلیت زمین، سه گزینه اصلی قابلیت زراعی، جنگلداری و توسعه شهری، سکونتی و فعالیت?ها مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج کاربست مدل حکایت از پتانسیلهای وسیع محیطی و اکولوژیک در محدوده مورد مطالعه دارد که عوامل محدود کنندهای برای توسعه شهری به شمار میروند. 82?درصد از مجموع سطح محدوده را اراضی با قابلیت کشاورزی، مرتعداری و جنگل تشکیل میدهند. بنابراین حساسیت و آسیب?پذیری محیط طبیعی در این حوزه در اولویت اول، توصیه را به سمت اتخاذ سیاستهای محدوده کننده گسترش شهری، هم در محدوده شهر یاسوج و هم در حوزه اطراف آن، استفاده از توان گردشگری ناحیه و در اولویت دوم، سوق دادن گسترش شهری یاسوج به سمت شمال?غربی و شهرک مادوان و مهریان است.