کاربرد انتقال حقوق توسعه (TDR) به عنوان سازوکار تحقق پذیری طرحهای توسعه شهری (مطالعه موردی: شهر کاشان)

طرحهای توسعه شهری در ایران، دارای کارایی و کارکرد مناسب و مورد انتظار مدیران شهری، کارشناسان و مردم نیستند. از جمله دلایل اصلی عدم موفقیت این طرحها را میتوان مقابله آنها با حقوق مالکیت دانست؛ در جامعهای که این حق بهصورت قانونی رسمیت دارد. طراحی نظام انتقال حقوق توسعه، بسترسازی و سازماندهی آن در چارچوب طرح شهری، از طریق برقراری پیوند درونی وسایل و اهداف توسعه، بهعنوان مبادی و مقاصد انتقال حقوق توسعه، راهی نو برای تحقق طرحهای شهری در ایران است. در صورت تدوین برنامه انتقال حقوق توسعه در قالب طرح توسعه شهری( شامل طرح جامع و تفصیلی) از سویی با ایجاد پیوند میان حقوق مالکیت و طرح، و از سویی دیگر با ایجاد تعامل میان توسعه و حفاظت، بهنظر میرسد به تحقق اهداف طرح شهری بیش از پیش میتوان امیدوار بود.در برنامه انتقال حقوق توسعه پیشنهادی کاشان، حقوق توسعه از مناطق ارسال بهعنوان مناطق دارای اهداف حفاظت و مبادی توسعه، به مناطق دریافت بهعنوان مقاصد توسعه، انتقال مییابند. مناطق ارسال در شهر کاشان به دو دسته عمده تقسیم میشوند: دسته نخست، اراضی واجد ارزشهای خاص هستند که این اراضی دارای اهداف حفاظتی بوده و لازم است تا حد امکان از توسعه این اراضی جلوگیری شود. دسته دوم، اراضی پیشنهادی طرح شهری برای خدمات عمومی هستند. مناطق دریافت در شهر کاشان شامل اراضی هستند که برای توسعه آنهاتقاضای مناسبی در بازار وجود دارد و با توجهبه پتانسیل بالای توسعه و موجود بودن زیرساختهای کافی، از سوی برنامهریزان شهری برای توسعه آتی کاشان پیشنهاد شدهاند.